Η υπόσχεση, της κωλοτούμπας, την διάψευση, ω… καταστροφή;

Η Υπόσχεση…

Κατά την διάρκεια της πρόσφατης προεκλογικής περιόδου, σε συνέντευξη μου σε ραδιοφωνικό σταθμό της Πάτρας, δήλωνα ότι το Ποτάμι με την νέα νοοτροπία, τον νέο πολιτικό λόγο, τα νέα πρόσωπα αποτελούσε επιλογή ελπίδας για το μέλλον της πατρίδας μας. Ήταν οι τελευταίες μέρες πριν τις εκλογές που είχε γεμίσει η Πάτρα αφίσες του ΣΥΡΙΖΑ με το «Η ελπίδα έρχεται».

Λογικά και αναμενόμενα, ο δημοσιογράφος μου υπενθύμισε το αφισοκολλημένο παντού σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ. Η απάντηση μου ήταν ότι η «πώληση» ελπίδας στον ελληνικό λαό μέσα από ένα πιασάρικο σύνθημα και μια ανέφικτη, λαϊκίστικη υποσχεσιολογία, είχε συμβεί ξανά αρκετές φορές στο παρελθόν με άσχημα τελικά αποτελέσματα. Η αλήθεια είναι ότι, το να σταθείς δίπλα σε κάποιον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ εκείνες τις ημέρες των εύκολων υποσχέσεων και του «σκισίματος» του μνημονίου, όταν εμείς μιλάγαμε λογικά, και τελικά προφητικά, ήταν πολύ δύσκολο και στρεσογόνο. Πού να φτουρήσει το «δεν βλέπουμε δυνατότητα μείωσης φόρων, αλλά θα παλέψουμε για να μην αυξηθούν περαιτέρω» που λέγαμε εμείς προεκλογικά; Εδώ οι άλλοι καταργούσαν όλους τους μνημονιακούς φόρους μαζί με ολάκερο το μνημόνιο, με ένα νομοσχέδιο σε ένα άρθρο!

…της κωλοτούμπας…

Το αποτέλεσμα φυσικά αυτής της ρητορείας, το γνωρίζουμε. Ο λαός, κουρασμένος από την φορομπηχτική και ελλιπή μεταρρυθμίσεων μνημονιακή πολιτική των προηγούμενων ετών, αλλά και από τα διεφθαρμένα παλιά κόμματα που κουβαλούσαν αμαρτίες 40 ετών, έδωσε, στον τάζοντα λαγούς και πετραχείλια ΣΥΡΙΖΑ, ξεκάθαρη νίκη, ο οποίος σε συνδυασμό με τον έτερο αντι-μνημονιακό καππαδόκη, τους ΑΝΕΛ, δημιούργησε κυβέρνηση. Η λέξη κωλοτούμπα φυσικά, εκείνες τις πρώτες ημέρες/μήνες, ήταν κόκκινο πανί για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Θυμάμαι ακόμα την έντονη αντίδραση υποψηφίου του ΣΥΡΙΖΑ το βράδυ των εκλογών σε πάνελ Αχαϊκού τηλεοπτικού σταθμού, όταν αφού πρώτα τον συγχάρηκα για την καθαρή νίκη τους και ευχήθηκα καλή επιτυχία στο έργο τους, τόλμησα να ευχηθώ να μην γίνει κωλοτούμπα, και να εκπληρώσουν όλες αυτές τις υπέροχες υποσχέσεις προς τον ελληνικό λαό. Ενημερώθηκα με δηκτικό τρόπο ότι τα πράγματα είχαν αλλάξει και ότι καλό θα ήταν να το συνηθίσω και ότι θα δω τι πάει να πει να κυβερνά η αριστερά κ.α. Η κωλοτούμπα βέβαια έγινε, αναμενόμενη και θεαματικότατη!

…την διάψευση…

Η διάψευση το τελευταίο εξάμηνο έχει αναδειχθεί σε εθνικό σπορ! Με μπροστάρη τον Γιάνη Βαρουφάκη η κυβέρνηση διαψεύδει τους πάντες και τα πάντα, αλλά πάνω απ’ όλα τον ίδιο της τον εαυτό. Καταρχάς, διάψευσε σχεδόν όλα τα προεκλογικά της λόγια και υποσχέσεις. «Σχήματα λόγου» και αμνησία, μαζί με δημιουργική ασάφεια και αδυναμία λήψης σημαντικών αποφάσεων, οδήγησαν μετά από εγκληματική χρονοτριβή σε ένα δημοψήφισμα παρωδία όπου το υποστηριζόμενο από την κυβέρνηση και νικητήριο ΟΧΙ «διαψεύστηκε» τελικά στην πράξη.

Η ιστορία συνεχίζεται με διάψευση του «ριφιφί» στο νομισματοκοπείο, του plan B με «χάκινγκ» στη Γενική Γραμματεία εσόδων και άλλα τραγελαφικά, σχεδόν ανάξια συζήτησης! Η ουσία, για να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους, είναι η εξής: Ο ΣΥΡΙΖΑ καπηλεύεται την δημοφιλία, τον «έρωτα» αν θέλετε, του λαού με τον Αλέξη Τσίπρα. Η όποια πράξη, η όποια υπόσχεση, διαψεύδεται με ευκολία και ο «ερωτευμένος», ο λαός σε αυτή τη περίπτωση,  καθοδηγούμενος από το συναίσθημα, όπως είναι φυσικό και αναμενόμενο, φτιάχνει δικαιολογίες και δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα... προς το παρόν! Αυτή η στρατηγική, όπως είναι γνωστό, έχει κοντά ποδάρια.

…ω καταστροφή;

Διαβάζοντας τα πιο πάνω είναι σαφές ότι οδεύουμε προς την καταστροφή! Δεν εννοώ μόνο την αναπόφευκτη ελεγχόμενη καταστροφή που θα φέρει το επερχόμενο, αριστερό μνημόνιο, η οποία θα μονιμοποιηθεί αν ξεχαστούν βολικά για άλλη μια φορά οι μεταρρυθμίσεις. Ούτε την πολύ μεγαλύτερη, ανυπολόγιστη, καταστροφή ενός πιθανού Grexit. Εννοώ και μία άλλη, δυσκολότερο να αντιληφθεί κανείς, καταστροφή! Εννοώ την καταστροφή, των όποιων ελάχιστων υπολειμμάτων, της εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού προς την εκάστοτε κυβέρνηση του. Εννοώ την καταστροφή της κριτικής ικανότητας του λαού σε σχέση με τα τεκτενόμενα που επηρεάζουν την ζωή του. Εννοώ την καταστροφή της ικανότητας επιλογής του λαού όταν καλείται να επιλέξει.

Το ασταμάτητο και ανεύθυνο κυβερνητικό παιχνίδι του λέω-ξελέω, σε μπερδεύω, σε πορώνω, σε εμπλέκω συναισθηματικά, σε διχάζω, σε βάζω να διαλέξεις και τελικά σε απογοητεύω, αν όχι σε εξαπατώ, θα αφήσει τον, ήδη στυμμένο σαν λεμονόκουπα, λαό σε κατάσταση ψυχολογικής σύγχυσης και νοητικής άρνησης. Έναν λαό έρμαιο στις ορέξεις των άκρων του πολιτικού συστήματος. Είναι πολιτική ευθύνη και υποχρέωση, όσων εξαρχής μιλάγαμε λογικά και ειλικρινά, χωρίς να φέρουμε στην πλάτη μας βάρη και αμαρτίες του παρελθόντος, να υπενθυμίσουμε στους συμπολίτες μας ότι υπάρχει ελπίδα. Όχι η ελπίδα των μεγάλων και πολλών ψεύτο-υποσχέσεων, αλλά η ελπίδα της αλήθειας, όσο οδυνηρή και αν είναι, η ελπίδα της οργάνωσης και της σκληρής δουλειάς, η ελπίδα της αξιοκρατίας και της ικανότητας, η ελπίδα της ειλικρίνειας και της κοινής λογικής! Αυτή είναι, και ήταν πάντα, η αληθινή ΕΛΠΙΔΑ!

*Ο Βασίλης Γκολφινόπουλος ήταν Υποψήφιος Βουλευτής Ν. Αχαΐας  με «Το Ποτάμι» στις εθνικές εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου.

www.facebook.com/vassilis.potami