Για πρώτη φορά στη ζωή μου ψηφίζω "ΛΕΥΚΟ"

Τα τελευταία 21 χρόνια, από τότε δηλαδή που απέκτησα δικαίωμα ψήφου, δεν έλειψα ποτέ από τις κάλπες. Εθνικές, Ευρωεκλογές, Τοπικές πάντα προσερχόμουν με χαρά και συμμετείχα στην εκλογική διαδικασία γνωρίζοντας τη «Δύναμη» που διαθέτω ως πολίτης.

Απέφευγα τη θέση του «ιδιώτη» (idiot στα Αγγλικά) επηρεασμένος σαφώς από την Ομιλία του Περικλή, όπως την μετέφερε στους πολίτες όλου του κόσμου ο Πλάτωνας.

Πάντα έπαιρνα θέση, αρνούμενος ν’ αποφασίζουν κάποιοι άλλοι για μένα. Δεν ξέρω αν οι επιλογές μου ήταν οι σωστές, εγώ όμως ψήφιζα πάντα με γνώμονα αυτό που εγώ θεωρούσα, κάθε φορά, σωστό για την χώρα μου. Μακριά από φανατισμούς και κομματικές παρωπίδες ή εξαρτήσεις. Έτσι προφανώς εξηγείται το γεγονός ότι στην ενήλικη ζωή μου έχω ψηφίσει έως τώρα… 4 διαφορετικά κόμματα.

Τούτη τη φορά όμως τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Μια πρωτόγνωρη διαδικασία και μια πρωτοφανής κατάσταση για τη χώρα. Φυσικά δεν διανοούμαι να μην φθάσω μέχρι την κάλπη. Αυτή η σκέψη δεν πέρασε ούτε γι’ αστείο από το μυαλό μου. Τούτη τη φορά όμως αποφάσισα να μην πάρω θέση.

Τι να ψηφίσω; ΝΑΙ;

Ναι στην πρόταση των δανειστών-εκβιαστών;

Ναι σε σκληρά μέτρα που δεν αντέχει η ελληνική κοινωνία;

Ναι σε φόρους και (κατ΄ουσίαν) μειώσεις μισθών και συντάξεων;

Ναι ουσιαστικά σε ένα πακέτο που δεν υπάρχει καν στο τραπέζι αφού το πρόγραμμα στήριξης της Ελλάδας έχει λήξει;

Ναι σε όλους εκείνους που μας έφεραν έως εδώ με λαμογιές, μίζες  και αποφάσεις που ευνοούσαν πάντα τους έχοντες και κατέχοντες;

Ή ΟΧΙ; Τι σημαίνει άραγε το όχι; Σίγουρα δεν σημαίνει αυτό που υποστηρίζει ο (συμπαθής κατά τα άλλα) Αλέξης Τσίπρας.

Το Όχι δεν σημαίνει ενίσχυση της διαπραγματευτικής θέσης της κυβέρνησης.

Το Όχι δεν σημαίνει παραμονή στην Ευρώπη.

Το Όχι δεν σημαίνει ότι οι Τράπεζες θ’ ανοίξουν και πάλι την επόμενη Τρίτη.

Το Όχι δεν σημαίνει αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις.

Το Όχι δεν σημαίνει τέλος στις συνταγές των Μνημονίων που έφθασαν την χώρα στον γκρεμό.

Δυστυχώς, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, λίγο έως πολύ έτσι έχουν τα πράγματα.

Η μια επιλογή, εκείνη του ΝΑΙ, μας οδηγεί ως πρόβατα επί σφαγή στην «φιλόξενη αγκαλιά» της Μέρκελ, του Ντάισελμπλουμ, του Γιουνκέρ, της Λαγκάρντ και της παρέας τους.

Το ΟΧΙ, από την άλλη, μας οδηγεί, επί της ουσίας, εκτός Ευρώπης με ό,τι αυτό συνεπάγεται (και καθένας μπορεί ίσως εύκολα να το φανταστεί).

Εγώ λοιπόν σε τέτοιο δίλλημα αρνούμαι ν’ απαντήσω. Γι’ αυτό λοιπόν ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ στο δημοψήφισμα, λέω ΝΑΙ στην Ευρώπη, ΟΧΙ στους «εταίρους»-εκβιαστές και ψηφίζω ΛΕΥΚΟ.