Το δίγλωσσο "σταυρωμένο" χαρτί χωρίς ερώτημα, που λέγεται δημοψήφισμα

Δεν μπορώ να την φανταστώ ούτε την γιαγιά μου, μα ούτε και την κόρη μου να βρίσκονται ενώπιον αυτού του ψηφοδελτίου και να καλούνται  να αποφασίσουν για το μέλλον του εγγονιού της η μεν, για το μέλλον το δικό της η δε.

Άς λάβουμε υπόψη ότι η δημοκρατία οφείλει σεβασμό σε όλους τους πολίτες και όχι μόνο σε όσους διαθέτουν πτυχία, ή έχουν κάνει μεταπτυχιακά και  ειδίκευση στη γλώσσα του Βαρουφάκη και των συναδέλφων του και ας απολαύσουμε το ψηφοδέλτιο το οποίο  θα παραλάβει προς μελέτη μέσα στο παραβάν η 80άρα και η 18άρα που για πρώτη φορά παίρνει στα χέρια της φακελάκι για να το κάνει απόφαση και μέσα από αυτό να αποκτήσει και πολιτκή παιδεία.

"Πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας, το οποίο κατέθεσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Eurogroup της 25.06.2015 και αποτελείται από δύο μέρη, τα οποία συγκροτούν την ενιαία πρότασή τους; Το πρώτο έγγραφο τιτλοφορείται «Reforms for the completion of the Current Program and Beyond» (Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού) και το δεύτερο «Preliminary Debt sustainability analysis» (προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους)", σε ρωτάει ο ανώνυμος συντάκτης αυτού του χαώδους ερωτήματος που σου επιτίθεται με την απάντηση έτοιμη και προτεινόμενη στα πάνω δεξιά.

Αυτό λοιπόν το δίγλωσσο χάος, απευθύνεται σε ανθρώπους που πριν καν συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς συμβαίνει, βρέθηκαν με τις τράπεζες κλειστές, και χωρίς να έχουν προλάβει να ενημερωθούν, όπως άλλωστε και άπαντες, για το τι σημαίνει το «όχι» που προτάσσεται με τρόπο ζηλευτό, καλούνται να αποφασίσουν για το μέλλον της χώρας τα επόμενα 40 χρόνια.

Με αυτό το ...ποίημα ασάφειας, κάνουνε ασκήσεις ...δημοκρατίας, δαπανώντας ποσό ύψους 5.100.000 ευρώ συνολικά για δαπάνες που αφορούν αποζημίωση για εργασία που θα προσφέρουν υπάλληλοι στο Δημόσιο και, μεταξύ άλλων, δικαστικοί αντιπροσώποι.

Πρώτη φορά η δημοκρατία χρειάζεται τόσα πολλά λόγια για να εκφραστεί, τόσα ...αλλοδαπά μεταφρασμένα εντός παρενθέσεως για να ζαλίσει.

Και πρώτη φορά η δημοκρατία ερωτά χωρίς να απαντά με στοιχειώδεις διευκρινίσεις στο ερώτημα που ή ίδια θέτει, σε αυτό το διαγώνισμα που απειλεί να ρίξει τους εξεταζόμενους κάτω από τη βάση.

Πρώτη φορά η δημοκρατία δεν έχει απαντήσεις. Δεν έχει δηλαδή λυσάρι, να το πάρει μετά οι μαθητής να δει τι...έγραψε.

Η χώρα, σύρεται απροετοίμαστη σε ένα δημοψήφισμα παρωδία, κάνοντας τους πολίτες κοινωνούς της απόλυτης σύγχυσης και συνένοχους σε ένα «όχι» που δεν ξέρουν σε ποιόν και γιατί το λένε, τι αριβώς εννοούν ή τι θα πράξουν με δαύτο, αυτοί που σε τούτη τη χώρα που υποφέρει πληρώνουν  5.100.000 για να ...παίξουν, βαφτίζοντας αυτή τη διάτρητη  διαδικασία, μέγιστη δημοκρατική έκφανση.

Να παίξουν με  τους απελπισμένους που θα τρέξουν στο «όχι» πιστεύοντας ότι με τούτο θα παραμείνουν στο ευρώ και θα έρθουνε τα ρόδινα, αυτά που δεν ήρθαν 5 μήνες και τώρα θα τα βρέξουν οι ...πέντε ημέρες του πανικού.

Με τούτο το χαρτί, και με την ίδια άγνοια, η γιαγιά μου και η κόρη μου θα περάσουνε το παραβάν. Όπως και εγώ και εσύ.

Η μεν πρώτη είτε με το χαρτί σταυρωμένο εκ των προτέρων, γιατί σιγά μην καταλάβει τι θέλει να πει ο συγγραφέας του, είτε έτοιμη να σταυρώσει το πρώτο που θα δει, δηλαδή το «όχι», όπως συμβαίνει κάθε φορά και με τους πρώτους των ψηφοδελτίων.

Και η κόρη μου μαζί με όλη την παρέα, θα πάει τρέχοντας στο «όχι», γιατί έτσι λέει η εφηβική ορμή που αρέσκεται στα «όχι».

Θα πάνε στο "'όχι" και οι απελπισμένοι, αυτοί που θα σου πουν ότι δεν έχουν τίποτε να χάσουν. Χωρίς να ξέρουν βέβαια τι έχουν να κερδίσουν, πέρα από την έκφραση μιας οργής, πάντα κακής συμβούλου.

Και απέξω από τα παραβάν θα σφάζονται οι μεν με τους δε σε στυλ: "είσαι γερμανοτσολιάς" και "είσαι 15μελές" και θα ανοίγει το στόμα του το τέρας του διχασμού υπό το βλέμα του κάθε Γιούνκερ που άλλο δεν θέλει.

Αυτού του Γιούνκερ που αναζητάει ένα άλλοθι να τακτοποιήσει τη συνείδησή του και ίσως αυτό το δημοψήφισμα το δώσει.

Του όποιου Γιούνκερ  δεν έχει καμία διάθεση να διαπραγματευτεί με όχι και το έκανε σαφές.

Και από τούτο το όχι που κανείς δεν  ξέρει τι σημαίνει, που ούτε μετάφραση δεν μπορούν να του κάνουν, κάποιοι θα κρεμαστούν για να παίξουν τα παιχνίδια τα άλλα. Αυτά που μας θέλουνε στην γωνία των Βαλκανίων να αναζητάμε δρόμο στο πλευρό της Αλβανίας, και να διακηρύττουμε την εθνική μας υπερηφάνεια, παρέα με τον μαρασμό και τον...Καμμένο.