Back to Top
#TAGS ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ Αιγιάλεια Νάσος Νασόπουλος Ρούλα Πισπιρίγκου Βασιλιάς Κάρολος της Αγγλίας Κέιτ Μίντλετον
Αγγελίες
Μην ψάχνεις, βρες στο
THE BEST

ΑΠΟΨΕΙΣ

/

Ο τοξικομανής είναι δημιούργημα του περιβάλλοντος στο οποίο ζει και κινείται

 Ο τοξικομανής είναι δημιούργημα  του πε...

H τοποθέτηση του Νικόλαου Θεοδωρόπουλο, Δημοτικού Συμβούλου της Νέας Πόλης, στο Δημοτικό Συμβούλιο

 

Ως εκπαιδευτικός και επειδή η μάστιγα των ναρκωτικών πλήττει κατεξοχήν τους νέους, θα ήθελα να προσδιορίσω το σοβαρό αυτό πρόβλημα και ιδίως τα αίτια που το προκαλούν με βάση τα πορίσματα των ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών.

Το πρόβλημα με τις εξαρτησιογόνες ουσίες είναι πρώτιστα κοινωνικό. Άρα, η όποια προσπάθεια αντιμετώπισής του πρέπει να ξεκινά και να στοχεύει στην αντιμετώπιση των κοινωνικών αιτίων που εκκολάπτουν το πρόβλημα. 

Η εμπειρία τόσο διεθνώς όσο και εδώ, έχει αποδείξει ότι το πρόβλημα με τις ουσίες εξάρτησης δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς τη δραστήρια εμπλοκή της κοινωνίας, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με πολιτικές που η φιλοσοφία τους στηρίζεται στην καταστολή. Η επιτυχής αντιμετώπιση του προβλήματος επιβάλλει την ανάπτυξη ολοκληρωμένης πολιτικής πρόληψης και ενίσχυσης των αντιστάσεων, ειδικά των νέων μας, ενάντια στα ναρκωτικά.

Η εξάπλωση των ναρκωτικών ουσιών είναι σήμερα ραγδαία. Είναι δεδομένο ότι ο τοξικομανής δεν γεννιέται ,  γίνεται .Είναι γεγονός ότι η χρήση ουσιών έχει πάρει κοινωνικές διαστάσεις και ταυτίζεται ή συνδέεται με άλλα κοινωνικά φαινόμενα που θεωρούνται εξίσου αρνητικά και επικίνδυνα για το σύνολο της κοινωνίας, όπως είναι η ανεργία, η βία στην οικογένεια, η εγκληματικότητα κ.α. Αυτό σημαίνει ότι ο τοξικομανής είναι δημιούργημα  του περιβάλλοντος στο οποίο ζει και κινείται. Όταν πρόκειται για νέα παιδιά , θα μπορούσαμε να περιορίσουμε την έννοια περιβάλλον σε δύο βασικούς άξονες : οικογένεια – σχολείο, παράγοντες σημαντικότατοι και οι δύο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του αυριανού ενήλικα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ‘ότι ασκώντας το έργο τους τόσο οι δάσκαλοι και παιδαγωγοί , στο σχολείο , όσο και οι γονείς , στα στενά πλαίσια της οικογένειας , έχουν και  οι  ίδιοι να αντιμετωπίσουν πολλά προβλήματα δικά τους που πρέπει να επιλύσουν και που δεν πρέπει να αγνοούνται. Αυτά τα προβλήματα κάποια στιγμή περιορίζουν  τον αναγκαίο και επιβαλλόμενο για το παιδί ή τον εξελισσόμενο έφηβο , χρόνο μέσα από μια διαδικασία που καθορίζει η εποχή μας , με τους γρήγορους ρυθμούς της , την ανταγωνιστικότητα , τον υλισμό και την έλλειψη αξιών της.

Ποια είναι όμως αυτά τα παιδιά που βρίσκονται μπλεγμένα στο λαβύρινθο των ναρκωτικών ?  Τι τα χαρακτηρίζει?

Ο χρήστης ουσιών είναι ένα άτομο με συναισθηματική λειτουργία , με αξεπέραστα προβλήματα στην ανθρώπινη επικοινωνία και σχέση και με ανεκπλήρωτες συναισθηματικές ανάγκες που στις περισσότερες φορές ανάγονται στα παιδικά του χρόνια.

Η έλλειψη αυτοεκτίμησης , αυτοπεποίθησης και εμπιστοσύνης  προς τον ίδιο του τον εαυτό και φυσικά στους άλλους είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του.

Έντονη είναι ακόμη και η παθολογία της οικογένειας του τοξικομανή , ακόμα και όταν επιφανειακά δεν φαίνεται να υπάρχουν ιδιαίτερα προβλήματα ανάμεσα στους γονείς.

Ποιες είναι οι αιτίες όμως που ωθούν στη χρήση των διάφορων παραισθησιογόνων?

Οι παράγοντες οι οποίοι συντελούν ώστε ένα άτομο και μάλιστα νέο σε ηλικία να γίνει ευάλωτο στη χρήση ναρκωτικών είναι:

1. Κατά την πρώτη άποψη , την ψυχολογική , τοποθετεί στο κέντρο την προσωπικότητα του ατόμου. Συνήθως τα άτομα τα οποία καταφεύγουν στα ναρκωτικά παρουσιάζουν μια διαταραχή της προσωπικότητας με κενά και ατέλειες στην εξέλιξη και διαμόρφωση του εγώ τους και εκείνου του τμήματος της προσωπικότητας που λέγεται ¨υπερ- εγώ¨ . Ότι επιθυμούν πρέπει να το έχουν αμέσως απαιτούν να το έχουν ¨ τώρα¨ σύμφωνα με την ¨αρχή της ευχαριστήσεως ¨.

2. Η δεύτερη άποψη δέχεται ότι η χρήση ναρκωτικών είναι αποτέλεσμα μαθήσεως : παροτρύνσεις από το περιβάλλον μπορεί να παίξουν κάποιο ουσιώδη ρόλο ώστε να επιτευχθεί μια κάποια ειδική κατάσταση η οποία εισάγει στη χρήση και στην εξάρτηση. Άλλοτε είναι η επιθυμία να επιτραπεί η συμμετοχή σε μια συγκεκριμένη ομάδα και άλλοτε η ανάγκη για μια ποθητή αναγνώριση από τους φίλους.

3. Σύμφωνα με μια τρίτη άποψη ένας νέος δοκιμάζει κάποιο ναρκωτικό από μίμηση ή από περιέργεια. Θέλει να μάθει και να δει πως είναι να αποκτήσει μια προσωπική εμπειρία. Αν συμβεί κάτι τέτοιο υπάρχει η γνώμη ότι δεν θα επαναληφθεί. Οι λόγοι που κάποιο άτομο καταφεύγει στα ναρκωτικά ποικίλει από άτομο σε άτομο και εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία της μόρφωσης , τη θεώρηση της ζωής , τον τρόπο αντίληψης των πραγμάτων, το κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει.

Συνοψίζοντας τα αίτια που ωθούν στη χρήση των ναρκωτικών είναι : Τα Ψυχολογικά προβλήματα από διάφορα γεγονότα που έχουν σχέση με τους ίδιους (αποτυχίες, απογοητεύσεις, οικονομικά προβλήματα ) ή με την οικογένεια τους (θάνατοι, ασθένειες , διαζύγια γονέων) η περιέργεια, η προτροπή της παρέας, ο μιμητισμός – η μόδα της εποχής και τέλος η αναζήτηση νέων απολαύσεων. Η παρότρυνση ¨των φίλων¨ που πολλές φορές επιδιώκει να δημιουργήσει νέους πελάτες, θα οδηγήσει στα ναρκωτικά κάποιους απληροφόρητους για τους κινδύνους που διατρέχουν. Θα περιοριστούν μόνο στη δοκιμή , πιστεύοντας για να αποκτήσουν και νέες εμπειρίες ή να νιώσουν νέες απολαύσεις όπως τους λέει η μυημένη παρέα. Η προσωπικότητα ορισμένων ατόμων τα οποία είναι ψυχοπαθητικά , ανώριμα ολιγοφρενείς ή περισσότερο ψυχικά ασθενείς θα συντελέσει στο να ενδώσουν στη δοκιμή των ναρκωτικών. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει κάθε άνθρωπος και περισσότερο οι νέοι όπως αυτά που έχουν σχέση με την εργασία, επίδοση στις σπουδές , σεξουαλικότητα, οικονομικά, και οικογενειακά προβλήματα μπορεί να προκαλέσουν αίτια ή απλώς αφορμή για τη λήψη ναρκωτικών ουσιών όταν η προσωπικότητα αυτού που αντιμετωπίζει είναι όπως περιγράφεται δηλαδή διαφορετική από αυτή του συνηθισμένου ανθρώπου του ¨ φυσιολογικού¨.

 

Η μεταρρυθμιστική μας πολιτική για την αντιμετώπιση της μάστιγας των ναρκωτικών θα πρέπει να στηριχθεί στους ακόλουθους πυλώνες:

1) Αντιμετώπιση του χρήστη ως ασθενούς και όχι ως εγκληματία του κοινού ποινικού δικαίου.

2) Παρακολούθηση των χρηστών από εξειδικευμένο και ειδικά εκπαιδευμένο ιατρικό προσωπικό.

3) Δημιουργία στα δημόσια νοσοκομεία ειδικών τμημάτων που θα έχουν ως αποστολή τους την παροχή βοήθειας στους χρήστες.

4) Συνεργασία των νοσοκομείων με τις θεραπευτικές κοινότητες, με σκοπό τη μακροπρόθεσμη ένταξη όλων των χρηστών σε προγράμματα απεξάρτησης.

5) Αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών για τους εξαρτημένους χρήστες που έχουν δηλωθεί στις επίσημες υγειονομικές υπηρεσίες των κατά τόπους νοσοκομείων.


Το πρόβλημα μας αφορά όλους. Σήμερα το παρακολουθούμε από μακρυά με την αμηχανία του (τηλε)θεατή. Αύριο, ίσως, το δούμε να απασχολεί με τραγικό τρόπο τους συναδέλφους, τους γείτονες και τους φίλους μας. Ίσως κάποια μέρα να χτυπήσει και τη δική μας πόρτα. Η αλληλεγγύη στα θύματα και η καταδίκη των εμπόρων του θανάτου θα πρέπει να είναι προτεραιότητες όλων μας. Το ζήτημα δεν επιτρέπει προσωπικές στρατηγικές. Επιβάλλει συνεργασία, ευαισθησία, ανθρωπιά και αλληλεγγύη.

 

Κατά τα λοιπά συμφωνούμε με την προτεινόμενη αντιμετώπιση του προβλήματος από την εισήγηση του Δημάρχου  μολονότι η εισήγηση αυτή  χαρακτηρίζεται από μεγάλη αντινομία μεταξύ θεωρίας και πράξης. Σε ότι αφορά  τα  αίτια που δημιουργούν το πρόβλημα της μάστιγας των ναρκωτικών (αστικό καθεστώς εν γένη)  και της παρεχόμενης δυνατότητας πρόληψης και αντιμετώπισης του προβλήματος με  πρακτικά και επιστημονικά μέσα  του  καθεστώτος αυτού.

 

 

Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr

* Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Απόψεις» του thebest.gr απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του portal.

Απόψεις