Back to Top
#TAGS ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ Αιγιάλεια Νάσος Νασόπουλος Ρούλα Πισπιρίγκου Βασιλιάς Κάρολος της Αγγλίας Κέιτ Μίντλετον
Αγγελίες
Μην ψάχνεις, βρες στο
THE BEST

CULTURE

/

Πάτρα: Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Δημήτρης Τσατσούλης για τα "Αίματα" που ανεβαίνουν απόψε στο Δημοτικό Θέατρο

Πάτρα: Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Δημ...

Στις 8 το βράδυ

Κριτική του Δημήτρη Τσατσούλη–Καθηγητή στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών για την παράσταση του Ευθύμη Φιλίππου «Αίματα», που παίζεται σήμερα στο Δημοτικό Θέατρο Απόλλων στις 20:00:

Ο Ευθύμης Φιλίππου, γνωστός και βραβευμένος συν-σεναριογράφος ταινιών όπως ο «Κυνόδοντας» και οι «Αλπεις», μας δίνει με τα «Αίματα» και με το πρόσχημα ενός επιστολικού έργου (είδους με βαθιά παράδοση) ένα κατεξοχήν σουρεαλιστικό θεατρικό κείμενο.

Δύο σαραντάρηδες φίλοι (Δημήτρης-Γιώργος) αλληλογραφούν τη δεκαετία του '90. Κύρια αφορμή αλλά όχι μοναδικό περιεχόμενο των γραμμάτων τους, η τυχαία πληγή του ενός που αδυνατεί να κλείσει βγάζοντας συνεχώς αίμα που λερώνει τα πάντα. Η ανταλλαγή των νέων τους όπως και η παρέμβαση των συζύγων τους και της ερωμένης του Γιώργου κινούνται γύρω από καθημερινές καταστάσεις διολισθαίνοντας συχνά στο υπερλογικό με την εισδοχή, στην περιγραφή της καθημερινότητάς τους, λεπτομερειών που καταλύουν το πραγματικό.

Κείμενο, στο μεγαλύτερο μέρος του εύστοχο, δεν αποφεύγει κάποια αδέξια στον χειρισμό τους σημεία όπως η επίκληση από τον Γιώργο να επανέλθει η μνήμη του όσον αφορά στίχους τραγουδιών.

Αντίθετα, η επίκληση του Δημήτρη στα αίματά του που τρέχουν να σταματήσουν είναι απολαυστική.

Μουσικότητα

Στο βάθος της σκηνής μουσικά όργανα προκαταβάλλουν για τη μουσικότητα της παράστασης. Στην εκ της δομής του στατικότητα του κειμένου, η Αργυρώ Χιώτη μουσικοποιεί αποσπάσματα λόγου, πλαισιώνει τα δύο κεντρικά πρόσωπα με ακόμη πέντε που είτε δημιουργούν παρηχήσεις του λόγου τους είτε αναλαμβάνουν τους ρόλους των τριών γυναικών-επιστολογράφων είτε εικονοποιούν τα περιγραφόμενα (μουσικά) όνειρα.

Απέναντι στη σουρεαλιστική υπονόμευση της πραγματικότητας που ακολουθεί το κείμενο, η σκηνοθεσία προτείνει τεχνικές του μεταμοντέρνου που, ούτως ή άλλως, για τους γνωρίζοντες, αποτελεί σύνθεση πρακτικών του ντανταϊσμού, του φουτουρισμού και άλλων εναλλακτικών ρευμάτων του 20ού αιώνα. Φωνές που επαναλαμβάνοντας λέξεις ως απόηχοι υπονομεύουν το νόημα, μουσικές που υπερκαλύπτουν σταδιακά τον λόγο, ανατρεπτικοί χειρονομιακοί κώδικες κ.ά. δημιουργούν αναγκαία θεατρικότητα, χωρίς ωστόσο να υπερβάλλουν ή να καθιστούν μη προσλήψιμο το νόημα.

Καθοριστικός παράγοντας, η μουσική του JanVandeEngel καθώς και η διευθέτηση του σκηνικού χώρου της Εύας Μανιδάκη σε συνδυασμό με τους παιχνιδίζοντες φωτισμούς του Τάσου Παλαιορούτα. Οι ηθοποιοί, ντυμένοι με χαρακτηριστικά ρούχα εποχής του '90 από τον Παύλο Θανόπουλο, αποτέλεσαν ένα άριστα οργανωμένο σύνολο που λειτουργούσε πάνω σε φωνητική και κινησιακή παρτιτούρα. Στους δύο κύριους αντρικούς ρόλους οι Ευθύμης Θέου και Γιώργος Γάλλος κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον περιβαλλόμενοι αποτελεσματικά πρώτιστα από τις Εύη Σαουλίδου και Ελένη Βεργέτη καθώς και από τις Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη και τον Αντώνη Αντωνόπουλο.

Η Χιώτη κατέθεσε εμπνευσμένη άποψη πάνω στο έργο του Φιλίππου εξελίσσοντας ταυτόχρονα και τα δικά της σκηνοθετικά μέσα. Μια παράσταση με φρεσκάδα, χιούμορ, σύγχρονη δυναμική.

 

 

Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr

Culture