Πάτρα: Τα ΑΙΜΑΤΑ της ομάδας VASISTAS στο Δημοτικό Θέατρο Απόλλων

Μετά τη θριαμβευτική διεθνή αποδοχή του Κυνόδοντα, των Άλπεων και του The Lobster, ο Ευθύμης Φιλίππου, συν-σεναριογράφος των ταινιών του Γιώργου Λάνθιμου που έφεραν στο παγκόσμιο κινηματογραφικό προσκήνιο το νέο ελληνικό κινηματογράφο, γράφει το πρώτο του θεατρικό έργο αποκλειστικά για τη διακεκριμένη ομάδα VASISTAS. Η σκηνοθέτης Αργυρώ Χιώτη το ανεβάζει με εξαίσιες ατμόσφαιρες και πάλλουσα θεατρικότητα.

«Ο Δημήτρης Καλαφάτης, 40 περίπου ετών, σκίζει κατά λάθος το λαιμό του τον Ιούλιο του 1989». Ο ήρωας του Ευθύμη Φιλίππου, σαν άλλος Φιλοκτήτης, βλέπει την πληγή του να μην κλείνει, να κακοφορμίζει και να αφήνει τα αιμάτινα ίχνη της στο πουκάμισό του, στο μαξιλάρι του, στα σώματα της συζύγου και των παιδιών του. Γράφει γι’ αυτήν στον επιστήθιο φίλο του. Τα ΑΙΜΑΤΑ είναι η αλληλογραφία των δύο ανδρών.

Γραμμένο με τη μορφή των επιστολογραφικών αριστουργημάτων του Ρουσσώ, του Λακλό και του Γκαίτε, και διανθισμένο με χιούμορ, παραδοξότητες, παρανοϊκές ομιλίες πολιτικών και ονειροφαντασίες απλών θνητών, το έργο ανεβαίνει σε σκηνοθεσία της Αργυρώς Χιώτη με στοιχεία υπερρεαλισμού και κωμική ευστροφία. Η τολμηρή σκηνοθέτης με το ιδιοσυγκρασιακό ύφος επεξεργάζεται με νέους όρους την έννοια του Χορού της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, όπως και της χορικότητας.  Το θέμα της «κοινότητας» και οι σχέσεις μεταξύ δημόσιου και προσωπικού χώρου, συλλογικής και ατομικής μνήμης και αστικής και προσωπικής συνείδησης διατρέχουν τις παραστάσεις της, οι οποίες μπορούν να περιγραφούν και ως χορογραφημένα tableaux vivants.

Για τα ΑΙΜΑΤΑ, διαμορφώνει τη σκηνή σε ρινγκ, εντός του οποίου ενορχηστρώνει τις «κινούμενες εικόνες» μιας παράλογης παράστασης-συναυλίας: ενός ορατορίου σωμάτων και συναισθημάτων, ξέφρενων φαντασιώσεων και αποκαλυπτικών παραδοχών. Τα πρόσωπα της αλληλογραφίας ζωντανεύουν και μας προσκαλούν να γίνουμε μάρτυρες της πραγματικότητάς τους. Κάπως έτσι, το έργο γίνεται ένα μακροσκελές ερωτικό τραγούδι για την Ελλάδα της δεκαετίας του ’90, για τα προσωπικά και συλλογικά τραύματα και, εν τέλει, για το παράλογο του να ζεις σε έναν κόσμο στοιχειωμένο από τις ανοιχτές πληγές και τα ζωτικά ψεύδη.

Σκηνοθεσία: Αργυρώ Χιώτη

Ηθοποιοί, ομάδα Vasistas: Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Αντώνης Αντωνόπουλος, Ελένη Βεργέτη, Ευθύμης Θέου, Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη

Για τα ΑΙΜΑΤΑ συνεργάζονται με την ομάδα Vasistas οι:

Κώστας Κουτσολέλος και Εύη Σαουλίδου

Σκηνικός χώρος: Εύα Μανιδάκη

Κοστούμια: Παύλος Θανόπουλος

Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας

Μουσική: Jan van de Engel

Καλλιτεχνική συνεργάτης: Ariane Labed

Σύμβουλος Δραματουργίας: Χριστιάνα Γαλανοπούλου

Βοηθοί Σκηνοθέτη: Δάφνη Κούτρα, Ματίνα Περγιουδάκη

Βοηθός Σκηνογράφου: Δάφνη Κούτρα

Ινφο

Δημοτικό  Θέατρο Απόλλων-23, 24, 25 και 26 Απριλίου 2015 στις 21.30

Διάρκεια παράστασης: 1ώρα 15’ χωρίς διάλειμμα

Βίντεο παράστασης: http://youtu.be/p1OmlFUImJM

Παραγωγή: Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών

Συνεργασία με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Πάτρας

Βιογραφικά σημειώματα

Ο Ευθύμης Φιλίππου, γεννήθηκε το 1977. Έχει συνυπογράψει τα σενάρια των ταινιών Κυνόδοντας (2009),  Άλπεις (2010), L (2011) και Lobster (2014). Έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με διάφορα εβδομαδιαία και μηνιαία έντυπα ως εξωτερικός συνεργάτης. Έχει γράψει τα βιβλία Κάποιος μιλάει μόνος του κρατώντας ένα ποτήρι γάλα (2009 εκδ. MNP) και Σκηνές (2011 εκδ. MNP).

Το σενάριο των Άλπεων τιμήθηκε με το Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας και το σενάριο του Lobster βραβεύτηκε πριν την ολοκλήρωση της ταινίας στη Cinemart του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρότερνταμ.

Η ομάδα Vasistas ενεργοποιείται ανάμεσα στην Ελλάδα και την Γαλλία. Επιδιώκει τη συνεχή έρευνα και τον πειραματισμό ως προς τη σκηνική πράξη σε έναν άμεσο διάλογο με το παρόν.

Προτείνοντας μια δραματουργία που δεν καθορίζεται από μια λογική κειμένου ή γραμμικής ιστορίας και χρησιμοποιώντας ελάχιστα τεχνικά ή σκηνικά μέσα, η ομάδα ενορχηστρώνει «κινούμενες εικόνες» και δημιουργεί το ρυθμό της εκάστοτε ιστορίας σαν μια μουσική χορογραφία σε παρόντα χρόνο.

web-site:  www.vas.eu.com , [email protected]

Η ομάδα Vasistas έλαβε για την παράσταση Spectacle την Τιμητική Διάκριση Νέων Δημιουργών 2011 από την Ένωση Κριτικών Θεάτρου και Χορού. Από τα ιδρυτικά μέλη της ομάδας, η Ariane Labed απέσπασε το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας Coppa Volpi στην 67^η Μπιενάλε Βενετίας για την ταινία Attenberg της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη (2010), ενώ η Αργυρώ Χιώτη τιμήθηκε το 2013 με το Βραβείο Ελευθερία Σαπουντζή για το σκηνοθετικό και καλλιτεχνικό της έργο.

Η Αργυρώ Χιώτη συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών το 2013, στο πλαίσιο του αφιερώματος στον Δημήτρη Δημητριάδη, όπου επιμελήθηκε τη σκηνική απόδοση του έργου του Φαέθων, υπό τη μορφή αναλογίου. Συμμετείχε επίσης στο Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου 2014, σκηνοθετώντας την παράσταση Εδώ ξεχύνεται η καρδιά μου της Stacey Gregg, με την ομάδα του 43ου Λυκείου Αθηνών.

Μεταξύ άλλων, έχει σκηνοθετήσει για τους VASISTAS παραστάσεις στο Εθνικό Θέατρο, στο Φεστιβάλ Αθηνών και στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στο θέατρο Αμόρε, στο Bios, στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, στο Θέατρο του Κέντρου Λόγου και Τέχνης «104» και στο Φεστιβάλ Mir. Ανάμεσα στις παραστάσεις που έχει σκηνοθετήσει η Α. Χιώτη συγκαταλέγονται, ενδεικτικά, οι εξής: Get Over It (Φαίδρες) (2005-6), Κόκκινη σκουφίτσα – εγώ και ο λύκος μου (2007-8), Silence (2008-9), Phobia: ένα θέαμα (2010), Control freak (2010), Spectacle (2011) και DOMINO (2013).

Παραγωγές της ομάδας – σε σκηνοθεσία Αργυρώς Χιώτη

Get Over It (Φαίδρες), 2005-06

Κόκκινη σκουφίτσα – εγώ και ο λύκος μου, 2007-08, Silence, 2008-09,

Phobia: ένα θέαμα, 2010, Control freak, in situ performance, 2010

Spectacle, 2011,

DOMINO, 2013

Άλλες συνεργασίες:

Φάουστ του Γκαίτε (Εθνικό Θέατρο), σε συλλογική σκηνοθεσία των Blitz, Α.Ξάφη, Γ.Γάλλο, Β.Μαυρωγεωργίου, Α.Χιώτη, (2008-09).

Κασσάνδρα του Benedetto Marcello (καντάτα), σε συνεργασία με το ensemble Latinitas Nostra και την εταιρεία παραγωγής Phormigx (Σεπτέμβριος 2009).

Η αρπαγή, in situ performance στο Παλαιό Ελαιουργείο στην Ελευσίνα στο πλαίσιο της έκθεσης του Στέφανου Τσιβόπουλου The Future Starts Here (Σεπτέμβριος 2012).

This!, multimedia performance σε συνεργασία με τους Via Negativa (Ljubljana, Οκτώβριος 2013) και το Bios (Αθήνα, 2014).

Κριτικές θεάτρου

Κατερίνα Ανέστη, 11.10.2014

http://popaganda.gr/anapsan-ta-emata/

Η σκηνοθέτης Αργυρώ Χιώτη, πήρε αυτό το πυρετικό, αιμάτινο κείμενο και δημιούργησε μια παράσταση που δεν αφήνει ούτε μια χαραμάδα χαμένου χρόνου και νοήματος. (…) Το χιούμορ του Ευθύμη Φιλίππου, μαύρο και πικρό και αιχμηρό, γίνεται σχεδόν ένας ακόμα χαρακτήρας στο έργο. (…) H κινηματογραφική συνθήκη είναι παρούσα. Επί 90 λεπτά, ενώ δεν υπάρχει σκηνικό και αλλαγή εικόνων, βλέπεις διαδοχικές κινηματογραφικές σεκάνς. Παρούσα όμως είναι και η συναυλιακή συνθήκη, κι αυτή με μία διάθεση καταλυτικού χιούμορ: Οι ηθοποιοί τραγουδούν, χορεύουν, παίζουν μουσική πίσω από μια κονσόλα. Το αποτέλεσμα δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια νέα, αναπάντεχη, ανεπιτήδευτη θεατρική εμπειρία.

Ιλειάνα Δημάδη, 09/10/2014

http://www.athinorama.gr/theatre/article.aspx?id=2502182

Το πραγματικά ευτυχές στην παράσταση είναι η συμβιωτική σχέση δραματουργίας και σκηνοθεσίας. Η Αργυρώ Χιώτη αποκωδικοποίησε το έργο χρησιμοποιώντας τη σκηνοθετική της αλφάβητο. Διατήρησε μεν το αποστασιοποιημένο ύφος του, αλλά αφουγκράστηκε τον παραισθησιογόνο παλμό της γραφής πίσω από τις επιστολές, στήνοντας έτσι ένα μετα-ποπ ορατόριο φωνών, στατικό, αλλά σε εσωτερική εγρήγορση, με απροσδόκητες εξάρσεις θυμοσοφίας, χιούμορ, ακόμη και συγκίνησης.

Στέλλα Χαραμή, 10/10/2014

http://tospirto.net/theater/ive_seen/19654

Ευφυής γραφή με μία καλοκουρδισμένη πρωταγωνιστική ομάδα που διαθέτει περίσσευμα σωματικής ενέργειας.

Τα «Αίματα», είναι μια κυνική, υπόγεια μα και ενδελεχής απεικόνιση στις παρυφές της δεκαετίας του ’90. Κατεξοχήν κοινωνική, κατεξοχήν πολιτική. Μια αλληγορία, σουρεαλιστική όσο και οι νοοτροπίες που έθρεψε και ανέθρεψε, εξόχως αποτελεσματική ωστόσο για τη συνείδηση του θεατή της κρίσης. Αυτόν που έζησε το 1990, θυμάται το 1991, αναπολεί το 1992, ονειροπολεί το 1993. Και πεθαίνει το 2001… Μέσα στο συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο ο συγγραφέας δήθεν ψηλαφίζει με τα ακροδάχτυλά του, αλλά στην πραγματικότητα βουτάει τα χέρια του μέχρι τους αγκώνες μέσα στο αίμα. Στην πληγή που άνοιξε τότε κι έκτοτε αιμορραγεί ασταμάτητα. Αγιάτρευτη ήταν και παραμένει.

Γρηγόρης Ιωαννίδης, 20/10/2014

http://www.efsyn.gr/?p=245020

Λέτε να διεκδικεί το ελληνικό έργο τη ρελάνς; Η επιτυχία με την οποία ξεκίνησε η Στέγη το φετινό της πρόγραμμα, η παράταση που δόθηκε στα «Αίματα» του Ευθύμη Φίλιππου λόγω της αθρόας προσέλευσης στη Μικρή Σκηνή, προς εκεί τουλάχιστον δείχνει. Ειδικά όταν, όπως τώρα, η επιτυχία αυτή προέρχεται από μια ομάδα, τους Vasistas, που είχε στηρίξει το στίγμα της στη λεγόμενη «μεταδραματική» σκηνοθεσία, στο συλλογικό έργο, στη συνολική δημιουργία και μάλιστα στη χορικότητα, στον αντίποδα δηλαδή ενός θεάτρου προσωπικότητας και συγγραφέα. (…) Στα ΑΙΜΑΤΑ οι ρόλοι συγγραφέα και σκηνοθέτη, έργου και παράστασης μοιάζουν τόσο δεμένοι μεταξύ τους, ώστε να συμφύονται.

Αντιγόνη Κάραλη, 08/10/2014

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=23136&subid=2&pubid=64075675

Η Αργυρώ Χιώτη επεξεργάζεται με νέους όρους την έννοια του Χορού της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, όπως και της χορικότητας. Το θέμα της «κοινότητας» και οι σχέσεις μεταξύ δημόσιου και προσωπικού χώρου, συλλογικής και ατομικής μνήμης και αστικής και προσωπικής συνείδησης διατρέχουν τις παραστάσεις της, οι οποίες μπορούν να περιγραφούν και ως χορογραφημένα ταμπλό βιβάν. (…) «Ηταν μια στάσιμη δεκαετία αυτή του '90, όπου τίποτα το φοβερό δεν συνέβαινε στην ελληνική κοινωνία, μόνο αποσαθρωνόταν αργά και σταθερά... Νομίζω πως γαλουχηθήκαμε με αυτήν την ιδέα της επίπλαστης ευδαιμονίας που έπρεπε ν' αναπαράγουμε, του βολέματος και του ατομικισμού. Με κόπο και αγωνία προσπαθήσαμε να φτιάξουμε τις φορεμένες μας ζωές και να υπηρετήσουμε το μοντέλο του ευχαριστημένου καταναλωτή. Και πνιγήκαμε μάλλον...», υποστηρίζει η σκηνοθέτης.