"Κελί από χρυσάφι" η τελευταία ταινία από την Κινηματογραφική Λέσχη Πάτρας

Με μια ταινία επίκαιρη με πανανθρώπινη καρδιά και ηχηρό χτύπο, κλείνει τις προβολές της για φέτος η Κινηματογραφική Λέσχη Πάτρας.Η Μεξικανική ταινία "Κελί από χρυσάφι" προβάλλεται  σε τρεις προβολές στο Ster Cinemas, την Μεγάλη Δευτέρα 6 Απριλίου.

Σκηνοθεσία: Diego Quemada-Diez

Σενάριο: Lucia Carreras, Gibrán Portela, Diego Quemada-Diez

Ηθοποιοί: Karen Martínez, Rodolfo Domínguez, Brandon López

Χώρα: Μεξικό (Έγχρωμη)

Διάρκεια: 102΄

Πρώτη προβολή: Ώρα 6.00 μ.μ..

Δεύτερη προβολή: Ώρα 8.15 μ.μ.

Τρίτη προβολή: Ώρα 10.30 μ.μ.

Διακρίσεις:

- Βραβείο Ταλέντου στο καστ της ταινίας – «Ένα Κάποιο Βλέμμα» – 66ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματο­γράφου των Καννών.

- Χρυσό Μάτι Ξενόγλωσσης ταινίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ζυρίχης 2013.

- Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Χρυσός Αλέξανδρος/ Θόδωρος Αγγελόπουλος, 54ο Φεστιβάλ Κινηματο­γράφου Θεσσαλονίκης

- Βραβείο Σκηνοθεσίας στον Διέγο Κεμάδα – Δίες, 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

- Βραβείο Βουλής «Ανθρώπινες Αξίες» , 54ο Φεστι­βάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

- Βραβείο Κοινού, 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

- Εννέα Βραβεία Μεξικανικής Ακαδημίας Κινημα­τογράφου 2014 (Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Πρώτης Ταινίας, Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, Α’ Ανδρικού Ρόλου, Β’ Ανδρικού Ρόλου, Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής, Καλύτερης Κινηματογραφί­ας, Καλύτερου Μοντάζ, Καλύτερου Ήχου)

- Βραβείο Καλύτερης πρώτης ταινίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αβάνας 2013.

Τρεις έφηβοι από τη Γουατεμάλα ξεκινούν ένα ταξίδι προς τις ΗΠΑ, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Στο δρόμο θα συναντήσουν έναν συνομή­λικό τους Ινδιάνο και μαζί θα προσπαθήσουν να φτάσουν στη Γη της Επαγγελίας.

Χρυσός Αλέξανδρος και Βραβείο Κοινού στη Θεσ­σαλονίκη για ένα ντοκιμαντερίστικα ρεαλιστικό δράμα χωρίς μελοδραματισμούς, αλλά με άφθο­νο συναίσθημα. Από έναν πρωτοεμφανιζόμενο Ισπανό, βοηθό φωτογραφίας σε τρεις ταινίες του Κεν Λόουτς.

Νατουραλιστικό κοινωνικό σινεμά, στιγμές λυρι­σμού και καλοσύνης, πανανθρώπινη καρδιά με ηχηρό χτύπο. Βραβεία στο Μεξικό αλλά και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Ο Χουάν, η Σάρα και ο Σάμουελ, τρεις έφηβοι από την Γουατεμάλα επιχειρούν να διασχίσουν τα σύνο­ρα και να φτάσουν στην Αμερική, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Κατά τη διάρκεια του οδοιπορικού τους, συναντούν τον Τσακ, έναν Ινδιάνο, ο οποίος δεν μιλά Ισπανικά, ούτε έχει επίσημα χαρτιά. Όλοι μαζί, ταξιδεύουν σε οροφές τρένων, περπατώντας σε σιδηροδρομικές γραμμές με την ελπίδα να ζήσουν ένα καλύτερο μέλλον. Σύντομα όμως, θα αναγκαστούν να έρθουν αντιμέτωποι με την σκληρή πραγματικότητα του παρόντος.

Η ταινία του Διέγο Κεμάδα-Δίες μας αφηγείται τη σύγχρονη οδύσσεια τριών παιδιών που προσπαθούν να φτάσουν στις Η.Π.Α. Η ταινία κατασκευάστηκε από προσωπικές μαρτυρίες εκατοντάδων μετανα­στών και μέρος της επιτυχίας της φαίνεται να είναι το ότι αποδίδει με αυθεντικότητα και ειλικρίνεια τα συναισθήματα κάθε ατόμου που συμμετείχε στη δημιουργική διαδικασία. Χαρακτηριστικά, ο σκη­νοθέτης έχει αναφερθεί στα λόγια ενός Μεξικανού λίγο πριν επιβιβαστεί σε ένα τρένο με φορτία μαζί με επτά ακόμα συντρόφους του: «Μαθαίνεις πολλά σε αυτό το μονοπάτι. Εδώ είμαστε όλοι αδέρφια. Όλοι έχουμε την ίδια ανάγκη. Αυτό που είναι σημαντικό είναι να μάθουμε να μοιραζόμαστε. Μόνο έτσι θα προχωρήσουμε μπροστά, μόνο με αυτό τον τρόπο θα φτάσουμε στον προορισμό μας, μόνο ενωμένοι άνθρωποι μπορούν να επιβιώσουν. Σαν ανθρώπινα όντα δεν υπάρχει κανένα μέρος στον κόσμο που να είμαστε παράνομοι».

Καθοριστικής σημασίας για την ταινία είναι η επιλογή τριών μη επαγγελματιών ηθοποιών στους κεντρικούς ρόλους, των οποίων η συγκλονιστική ερμηνεία βραβεύτηκε στο 66ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών. Ο Κεμάδα- Δίες έχει δηλώσει ότι κανένα από τα τρία παιδιά δεν διά­βασε το σενάριο. Κάθε μέρα πριν την έναρξη των γυρισμάτων τους διάβαζε ένα μικρό κομμάτι από την σκηνή που επρόκειτο να κάνουν. Με τον τρόπο αυτό είχαν μια ζωτικής σημασίας εμπειρία και ένα αυθεντικό αποτέλεσμα.

Λέει ο σκηνοθέτης για την ταινία:

«Η κοινωνική πραγματικότητα στην Λατινική Αμερική απαιτεί έναν κινηματογράφο απόλυτα συνυφασμένο με τον κόσμο όπως είναι. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να κάνω ταινίες βαθειά ριζωμένες στην σύγ­χρονη κοινωνία μας. Ο πραγματικός ρεαλισμός τα έχει όλα: τη φαντασία και τη λογική, το μαρτύριο και την ουτοπία, την ευτυχία και τον πόνο της ύπαρξής μας.

Θέλω να δώσω φωνή στους μετανάστες – τους αν­θρώπους εκείνους που αμφισβητούν ένα σύστημα θεσπισμένο από απαθείς εθνικές και διεθνείς αρχές, διασχίζοντας παράνομα τα σύνορα, ρισκάροντας την ίδια τους τη ζωή με την ελπίδα να αποφύγουν την απόλυτη φτώχεια», Διέγο Κεμάδα-Δίες.

--------------------------------------------------------------------

Το σκληρό οδοιπορικό τριών έφηβων παιδιών (ενός νταή 15χρονου, μίας μεταμφιεσμένης σε αγόρι κοπέλας κι ενός Ινδιάνου που δεν γνωρίζει καν Ισπανικά) οι οποίοι πρέπει να διασχίσουν 1200 μίλια στο Μεξικό για να φτάσουν στη Γη της Επαγγελίας, την Αμερική.

Ο Κεμάδα-Δίες (έχοντας δουλέψει ως συνεργάτης των Κεν Λόουτς, Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου, Σπάικ Λι και Φερνάντο Μεϊρέγιες) παραδίδει ένα σκηνοθετικό ντεμπούτο κατασκευασμένο ως σινεμά νατουραλιστικής παρατήρησης. Εχει πολλά να πει, αλλά δε βιάζεται. Εχει να πει σπουδαία, αλλά δεν μικροφωνίζει. Καδράρει προσεχτικά, υπομονετικά όσο και άναρχα τη μεγάλη φυγή και μας επιτρέπει να γνωρίσουμε τους μικρούς ήρωες αργά και σταδιακά, μέσα από τις σκληρές συνθήκες με τις οποίες αυτά τα ταξίδια σκοτώνουν την όποια αθωότητα. Ομως με την ίδια ορμή ξαφνικά ανεβάζει την αδρεναλίνη: μας χώνει και μας σε τραίνα, μας καλύπτει με σκόνη, μας πετάει απότομα αντιμέτωπους με τη βία των διεφθαρμένων αστυνομικών, του στρατού ή των συμμοριών του Μεξικού που αν σε απαγάγουν δε θα σε βρει ξανά ποτέ κανείς.

Ο τίτλος της ταινίας είναι στίχος μίας διάσημης με­ξικανικής μπαλάντας «Jaula de Oro», κι αναφέρεται σε κάτι που θα μπορούσε να γίνει η πρώτη ύλη για εύκολο μελόδραμα: το αμερικανικό όνειρο των με­ταναστών γκρεμίζεται όταν επιτέλους φτάνουν στη Γη της Επαγγελίας - καθώς τους κρατούν σκλάβους στο σύστημα μίας κακοπληρωμένης εργατιάς, χωρίς μέλλον. Η Αμερική από χρυσό όνειρο, μετατρέπεται σε χρυσό κλουβί.

Ομως ο Διέγο Κεμάδα-Δίες δεν έχει πρόθεση να υποπέσει σε κανένα κλισέ. Οι επιλογές του, τόσο στην κινηματογράφηση (τα γυρίσματα έγιναν ακολουθώντας την εξέλιξη του σεναρίου), όσο και στη σκηνοθεσία των ηθοποιών του (επί τόπου αυτο­σχεδιασμοί) οδήγησαν σε μία ωμή, αληθινή, γεμάτη ενέργεια καταγραφή της περιπέτειας των παιδιών. Χρησιμοποιώντας μη επαγγελματίες ηθοποιούς και δουλεύοντας μαζί τους αιφνιδιαστικά (πολλές φορές τα παιδιά δεν ήξεραν τι συμβαίνει αμέσως μετά στο σενάριο), ο Κεμάδα-Δίες πέτυχε μία απα­ράμιλλη φυσικότητα στις ερμηνείες, μία φυσική αγωνία του κατεπείγοντος και μία συγκίνηση στην τελική κορύφωση που σε ξεπερνά.

Το μεγάλο ατού της ταινίας όμως είναι όσα λέει κι όσα μας επιτρέπει να σκεφτούμε εμείς. Ο ουμανι­σμός απέναντι στους κατατρεγμένους μετανάστες, το όνειρο για ένα καλύτερο αύριο, η ήττα του δυτι­κού κόσμου. Ο Κεμάδα-Δίες παραμένει ψύχραιμος, σκληρός και ρεαλιστής, όμως η ταινία ξεχειλίζει κι από στιγμές γενναιότητας, τρυφερότητας και καλοσύνης, προσφέροντας μία συγκίνηση με τον τρόπο που μόνο το λατινικό σινεμά ξέρει πολύ καλά να προκαλεί.

Για τα δύσκολα χρόνια που περνάμε, το «Κελί από Χρυσάφι» δεν είναι μία εύκολη ταινία. Είναι μία ταινία επίκαιρη, μία ταινία απαραίτητη, μία ταινία αναγκαία.

ΠΟΛΥ ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ

Diego Quemada-Diez Γεννήθηκε το 1969 στο Burgos, Castilla y León, Ισπανία

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ La jaula de oro 2013, La morena