Την Τετάρτη 1η Απριλίου 2015 στο Λιθογραφείον από την "Γωνιά του Βιβλίου"
Τα Βιβλιοπωλεία Παπαχρίστου - Γωνιά του βιβλίου και οι Εκδόσεις Καλέντη προσκαλούν το κοινό την Τετάρτη 1η Απριλίου 2015, στις 19:00 το απόγευμα, στην εκδήλωση παρουσίασης του νέου μυθιστορήματος της αξιόλογης συγγραφέως Αλκυόνης Παπαδάκη με τίτλο "Θα ξανάρθουν τα χελιδόνια".
Για το βιβλίο θα μιλήσουν η ίδια η συγγραφέας, ο Περικλής Γρίβας, συγγραφέας και ο Σταύρος Ιντζεγιάννης, λογοτέχνης-δημοσιογράφος.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στον Πολυχώρο «Λιθογραφείον» (Μαιζώνος 172 Β, Πάτρα, τηλ. 2610 328394).
Σύμφωνα με το στόρι του βιβλίου, η νεαρή Ολάνθη προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σε μια κοινωνία αντιθέσεων, εκεί όπου η σκληρότητα στέκεται δίπλα στη φιλευσπλαχνία, το γέλιο έρχεται μαζί με το δάκρυ, το μίσος φωλιάζει πλάι στην αγάπη. Κουβαλώντας ένα παρελθόν που ακόμη και η ίδια αγνοεί και με μοναδικό στήριγμά της τη φίλη της Μαλαματένια, ζει και ελπίζει σε έναν κόσμο γεμάτο δεινά.
Πολυάριθμα πρόσωπα και ζωές που διασταυρώνονται δημιουργούν μια συνεχή αλληλουχία αφηγήσεων. Ο κάθε ήρωας εξομολογείται τη δική του ιστορία, αλλά και τη δική του εκδοχή που διαφοροποιεί τα γενόμενα, συνθέτοντας ένα μυθιστόρημα που καθρεφτίζει έναν ολόκληρο κόσμο που ζει και ενεργεί σε μια εποχή σε βαθιά αξιακή κρίση.
Η Αλκυόνη Παπαδάκη, στο νέο μυθιστόρημά της, με επίγνωση -σχεδόν αμείλικτη- αλλά και με τη σοφία της συγκατάβασης, ξεδιπλώνει τους ήρωες και το πεπρωμένο τους σαν το μίτο της Αριάδνης για να μας οδηγήσει -πάντα- σε μια φωτεινή διέξοδο, θυμίζοντάς μας ενθαρρυντικά πως θα ξανάρθουν τα χελιδόνια.
Όπως αναφέρει η ίδια, «γεννήθηκα στο Νιο Χωριό, πολύ κοντά στα Χανιά. Ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος. Η μάνα μου, ονειροπόλα... Όσο ήμουνα παιδί, η οικογένειά μου περνούσε δύσκολες έως τραγικές καταστάσεις. Έτσι, αναγκάστηκα να ψάχνω από τότε τα μονοπάτια της φυγής. Εκείνη την εποχή μιλούσα με τα δέντρα, τις κάργιες που φώλιαζαν στα κυπαρίσσια του κήπου μας, τους θάμνους και τις πέτρες. Μου άρεσε, ακόμη, να φέρνω στο μυαλό μου διάφορες λέξεις και ν' ανακαλύπτω το χρώμα και τη μυρουδιά τους. Τελείωσα τη Γαλλική Σχολή κι ύστερα ήρθα στην Αθήνα με τ' όνειρο ν' αλλάξω τον κόσμο. Άρχισα τις επαναστάσεις και τις ανατροπές και το μόνο που κατάφερα ήταν να σπάω συνεχώς τα μούτρα μου. Ευτυχώς που όλα έγιναν έτσι ακριβώς όπως έγιναν. Χαλάλι.
Είδα, έμαθα κι ένιωσα τόσα πολλά! Όταν κατάλαβα πως δεν μπορούσα ν' αλλάξω τον κόσμο, είπα: εντάξει, θ' αλλάξω τον εαυτό μου. Πολύ το διασκέδασα που την πάτησα κι εκεί. Τελικά σκέφτομαι, προς το παρόν δηλαδή γιατί πάντα το ψάχνω, πως επανάσταση είναι να 'χεις τα μάτια της ψυχής σου ανοιχτά· να επιμένεις, ν' αγαπάς τη ζωή και να φροντίζεις να μην τη μολύνεις με το πέρασμά σου. Όσο για το γράψιμο, έγραφα από παιδί. Το πρώτο μου γραφτό ήταν ένα ραβασάκι στο Θεό.
Η αλήθεια είναι πως, όταν μεγάλωσα αρκετά, έκανα φιλότιμες προσπάθειες να μην μπλεχτώ στα γρανάζια της λογοτεχνίας. Φοβόμουνα μήπως κάποια μέρα αυτή η ιστορία με καπελώσει. Μάταιος κόπος! Φαίνεται πως μερικοί γεννιούνται με τούτη την περίεργη διαστροφή στο κεφαλάκι τους. Τουλάχιστον με παρηγορεί το γεγονός, πως το καπέλο μου δε μου 'κρυψε ποτέ τα μάτια και τ' αφτιά μου».
Της ίδιας:
- Η μπόρα
- Το κόκκινο σπίτι
- Το χρώμα του φεγγαριού
- Σκισμένο ψαθάκι
- Αμάν... Αμάν!
- Ο κάργιες
- Σαν χειμωνιάτικη λιακάδα
- Το τετράδιο της Αλκυόνης
- Βαρκάρισσα της Χίμαιρας.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
