Μάθημα ζωής + ένα ευχαριστώ!

Στις 19 Φεβρουαρίου 2013 υποβλήθηκα σε γαστρικό bay pass καθότι ζύγιζα 251 κιλά και αντιμετώπιζα προβλήματα κίνησης αλλά και υγείας. Μια δύσκολη εγχείρηση που πέτυχε και μια περίοδος αποκατάστασης ύστερα αρκετά επώδυνη. Είχα ενημερωθεί ήδη από το θεράπων προσωπικό ότι σε οποιαδήποτε περίπτωση αισθανθώ την παραμικρή ενόχληση ή πόνο θα έπρεπε να σπεύσω στο νοσοκομείο. Ο καιρός πέρασε και φτάσαμε στον Σεπτέμβριο του 2014. Ζύγιζα πλέον 130 κιλά κι όλα έδειχναν να πηγαίνουν ρολόϊ. Δυστυχώς όμως άρχισα να αισθάνομαι άσχημα και να πονάω, ο πόνος ύστερα από μια εβδομάδα έγινε έντονος μα εγώ αμέλησα και προτίμησα εντελώς λανθασμένα να υποφέρω σπίτι μου. Χωρίς να το αντιληφθώ είχε δημιουργηθεί μια κοίλη η οποία στην συνέχεια έσπασε και μου προκάλεσε ιλιαίο. Η απερισκεψία μου ή πείτε οι αυτοκτονικές μου τάσεις, μια λάθος κρίση γιατρού, μα με κυρίως την ευθύνη να βαραίνει εμένα τον ίδιο, έφτασα στο σημείο μηδέν.

Μεταφέρθηκα εσπευσμένα στο νοσοκομείο του Ρίου και σε τραγική κατάσταση καθώς αδυνατούσα να αντιληφθώ το περιβάλλον. Είχα να ουρήσω 5 ολόκληρες ημέρες και η σηψαιμία είχε χτυπήσει πολλά από τα ζωτικά μου όργανα. Για καλή μου τύχη, βρέθηκε στον δρόμο μου ο εξαιρετικός ιατρός και άνθρωπος κύριος Ιωάννης Κεχαγιάς που πήρε το ρίσκο ενώ ήμουν σχεδόν νεκρός να με χειρουργήσει. Με την πολύτιμη βοήθειά του αλλά και την στήριξη του Άγιου Άνθιμου όλα τελικώς πήγαν καλά. Εικοσιπέντε ημέρες βρέθηκα στην μονάδα εντατικής θεραπείας του Ρίου έπειτα από την εγχείρηση, εκ των οποίων τις 15 σε κώμα, όμως χάρη της μεγάλης προσπάθειας που κατέβαλα ο ίδιος, έστω υποσυνείδητα, αλλά και της αμέριστης συμπαράστασης του νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού της Μ.Ε.Θ, της διευθύντριας Φωτεινής Φλίγκου και της προϊσταμένης Καραβίδας Δήμητρας, τα όργανά μου άρχισαν να ανακάμπτουν και η σηψαιμία να υποχωρεί.

Ο αγώνας συνεχίστηκε πλέον στα τμήμα της Α” χειρουργικής. Ο οργανισμός μου είχε ατονίσει τόσο ύστερα από όλα αυτά που χρειάστηκαν 65 ημέρες για να επανέλθει σε κανονικούς ρυθμούς και να σταθώ ξανά δυνατός στα πόδια μου. Πολλά ευχαριστώ κι εδώ για την ανοχή τους και την στήριξή τους, σε όλο το ιατρικό και βοηθητικό προσωπικό της πτέρυγας, στην προϊσταμένη Κανταράκη Ελένη και τον διευθυντή της χειρουργικής μονάδας κύριο Καραβιά Διονύσιο.

Τώρα γράφω αυτό το ευχαριστήριο γράμμα. Είμαι εδώ, δυνατός και με διαφορετική φιλοσοφία για την ζωή. Γράφω αυτό το γράμμα κυρίως για να ευχαριστήσω τους ανθρώπους – ιατρούς που στάθηκαν δίπλα μου και δεν τα παράτησαν. Έτσι άντλησα δύναμη και βγήκα όρθιος μέσα από μια τόσο δύσκολη διαδικασία. Μια μικρή συμβουλή προς όλους: η υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό. Αν η ζωή μας μοιάζει μικρή εγώ θα σας πω ότι δεν είναι. Οφείλουμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας όσο καλύτερα μπορούμε. Τα υπόλοιπα βρίσκονται στο χέρι του θεού όμως εμείς ας έχουμε φροντίσει να κρατάμε το χαμόγελο στο πρόσωπό μας δυνατό και καθαρό.

Δημήτρης Γρουμπός

Κάτοικος Ξυλοκάστρου Κορινθίας