Η Πατρινή Μυρτώ Σταυρίδη κέρδισε το διαγωνισμό του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων – Μιλά στο thebest.gr για την εμπειρία αλλά και τα όνειρά της

Μια Πατρινιά, η φοιτήτρια της νομικής Μυρτώ Σταυρίδη, κέρδισε πριν από λίγες ημέρες το βραβείο καλύτερου ρήτορα στο διαγωνισμό εικονικής δίκης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Σε ένα διαγωνισμό που πλέον αποτελεί θεσμό και στον οποίο παίρνουν μέρος τα καλύτερα Πανεπιστήμια της Ευρώπης.

Η 22χρονη Μυρτώ συμμετείχε στην ομάδα του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου το οποίο κατάφερε να φθάσει φέτος για δεύτερη συνεχόμενη φορά στον τελικό του σπουδαίου αυτού διαγωνισμού όπου κέρδισε το Πανεπιστήμιο του Έσσεξ.

Το thebest.gr επικοινώνησε με την Μυρτώ λίγες ώρες μετά την επιστροφή της από το Στρασβούργο και συνομίλησε μαζί της για την εμπειρία της, τα όνειρά της αλλά και την σχέση της με την Πάτρα.

Η 22χρονη φοιτήτρια ήταν εμφανώς ενθουσιασμένη από τα όσα έζησε στην Έδρα του ΕΔΑΔ για τη νίκη στο μεγάλο τελικό αλλά και για την προσωπική της διάκριση. «Είναι μια μοναδική εμπειρία όλο αυτό το ταξίδι για μένα. Αισθάνεσαι δέος όταν μπαίνεις στη μεγάλη αίθουσα του Δικαστηρίου, τηρώντας όλους τους κώδικες συμπεριφοράς και ενδυμασίας που προβλέπονται. Είναι μια απίστευτη αίσθηση, ένα όνειρο ζωής, ειδικά που στον τελικό «κριτές» μας ήταν πραγματικοί δικαστές του ΕΔΑΔ. Μας παρακολουθούσαν να αναπτύσσουμε τα επιχειρήματά μας. Μας ρωτούσαν πράγματα, ήταν πανέμορφα», μας εξηγεί.

Ήταν εξ’ αρχής αισιόδοξη για το τελικό αποτέλεσμα καθώς γνώριζε τη σκληρή δουλειά που είχαν κάνει η ίδια και τα υπόλοιπα δύο μέλη της ομάδας της η Στέλλα Μαυρομμάτη και η 19 Δήμητρα Σεραφειμίδη. «Για ένα μεγάλο διάστημα αφήνεις την προσωπική σου ζωή, υπάρχει μεγάλη αφοσίωση στο στάδιο της προετοιμασίας», σημειώνει.

Και δεν το έβαλε κάτω ούτε όταν το Τομέας του Διεθνούς του Πανεπιστημίου έκλεισε και οι τρεις κοπέλες υποχρεώνονταν να πηγαίνουν για πρόβα από… καφετέρια σε καφετέρια. Το ηθικό της δεν κάμφθηκε ούτε από το γεγονός ότι δεν είχαν πρόσβαση σε νομικές βιβλιοθήκες, αλλά ούτε όταν έπρεπε ν’ αναζητήσουν μόνες τους «χορηγούς» για να τους βάλουν τα χρήματα των εισιτηρίων για το ταξίδι αφού το Πανεπιστήμιο κάλυπτε μόνο τα έξοδα της συμμετοχής στο διαγωνισμό.

«Πραγματικά εάν δεν βρίσκονταν κάποια δικηγορικά γραφεία να μας βοηθήσουν οικονομικά ίσως να μην καταφέρναμε να πάμε στο διαγωνισμό. Ευτυχώς όμως υπήρξαν άνθρωποι που θέλησαν να γίνουν «χορηγοί» μας κι έτσι τα καταφέραμε», προσθέτει η Μυρτώ. Στόχος της 22χρονη φοιτήτριας είναι μετά το τέλος των σποδών της ν΄ασχοληθεί με τα ανθρώπινα δικαιώματα κι έτσι τα επόμενα χρόνια βλέπει τη ζωή της, μεταξύ ενός πιθανού μεταπτυχιακού στις ΗΠΑ, ενός διδακτορικού στην Ευρώπη και μιας επαγγελματικής καριέρας κάπου μακριά από την Ελλάδα.

«Σίγουρα με προβληματίζει η κατάσταση στην Ελλάδα. Είναι άσχημο θα θέλεις να μείνεις στν χώρα σου και να μην μπορείς. Αυτό σου χαλάει σίγουρα τα όνειρα για το πώς θέλεις να φτιάξεις τη ζωή σου. Ο τομέας που θέλω να δραστηριοποιηθώ, εξ’ ορισμού είναι πολύ δύσκολος στην Ελλάδα, κατά συνέπεια από μικρή γνώριζα ότι θα πρέπει να φύγω για το εξωτερικό», μας λέει για τα μελλοντικά της σχέδια.

Όσο για την σχέση της με την Πάτρα, αυτή παραμένει θερμή παρά το γεγονός ότι η Μυρτώ μένει μόνιμα πλέον στην Αθήνα με την οικογένειά της. «Είναι το δεύτερο σπίτι μου. Έρχομαι όσο πιο συχνά μπορώ. Βρίσκονται εκεί άνθρωποι που αγαπώ πάρα πολύ όπως η γιαγιά μου, ο παππούς μου, τα ξαδέλφια μου κ.α.»…

Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΟΥ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗΚΑΝ

Όσο για το θέμα του διαγωνισμού, πρόκειται για μια φανταστική υπόθεση που αφορά ένα ζευγάρια γυναικών που βρίσκεται σε ομοφυλοφιλική σχέση που παντρεύεται στην γενέτειρα χώρα της μίας κοπέλας. Τελικά αποφασίζουν να μετακομίσουν στην συντηρητική χώρα της άλλης κοπέλας.

Εκεί μετά από ένα σοβαρό ατύχημα, που ρίχνει σε κώμα την μια από τις δύο γυναίκες, ξεκινούν οι περιπέτειες του ζευγαριού. Οι συντηρητικοί γονείς της προσπαθούν να ακυρώσουν το γάμο, θέλουν να πάρουν τα παιδιά που απέκτησαν με τεχνική γονιμοποίηση, να οικειοποιηθούν τα χρήματα του ζευγαριού κ.α.