Πάτρα: Όταν η μεγαλοαστική τάξη φρόντιζε για τις μετά θάνατον παρέες της στο Α’ νεκροταφείο κάνοντας... τέχνη- ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ

Το Α’νεκροταφείο της Πάτρας είναι απόδειξη της ματαιοδοξίας μεγαλοπρεπών τάφων. Οι μεγαλοαστικές οικογένειες της Πάτρας την περίοδο της ακμής τους, 1880-1920, ανταγωνίζονταν ακόμα και μετά θάνατον στην κατασκευή του πιο περίλαμπρου μνημείου, θέλοντας και με τον τρόπο αυτό να αποτυπώσουν το κύρος και τη δύναμή τους, που είχαν στη ζωή.

Για αυτό και προαγόρασαν τους τάφους τους σε μια «γειτονιά» του νεκροταφείου και φρόντισαν γι' αυτή, όπως ακριβώς έκαναν όταν έχτιζαν τα νεοκλασικά τους στο κέντρο της πόλης, οργάνωναν τις επιχειρήσεις τους, μοίραζαν τις θέσεις στα διοικητικά συμβούλια των συλλόγων και συγγένευαν με γάμους μεταξύ τους.

Μέσα από τα ταφικά μνήματα μπορεί κανείς να διαβάσει την ιστορία, τη γλώσσα, την κοινωνία, τις πολιτιστικές εκφράσεις των ανθρώπων και πως μελετώντας μια «γειτονιά» του νεκροταφείου καταλαβαίνει κανείς ότι κάποιοι φρόντισαν να έχουν και μεταθάνατον τις παρέες που είχαν όταν ήταν και εν ζωή.

Στην αλαία των τραπεζιτών και εμπόρων, στην οποία υπάρχουν οι τάφοι των πλουσιότερων οικογενειών της Πάτρας εκείνης της περιόδου.

Ενδεικτικά ξεχωρίζουν τα ταφικά μνήματα της οικογένειας Κόλλα, της οικογένειας Κόγκου-Τριάντη, Καραμανδάνη, Καλαμογδάρτη, Ρούφου, Λάγγουρα, και άλλων.

Με το θέμα ασχολείται διεξοδικά η Γιώτα Καΐκα-Μαντανίκα στο λεύκωμα «Ἡ ἀστικὴ τάξη στὴ γειτονιὰ τῶν αγγέλων Πάτρα: Α’ Νεκροταφείο (1880 – 1920)», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πικραμένος, τις οποίες και ευχαριστούμε για την παραχώρηση του υλικού.

Το λεύκωμα καλύπτει τη χρονική περίοδο 1880-1920. Το 1879 είναι η ημερομηνία κατασκευής του Α' Νεκροταφείου.

Η περιδιάβαση σταματάει χρονολογικά στο 1920, καθώς η άρχουσα τάξη αρχίζει σιγά σιγά να χάνει την αίγλη της.

Η Μικρασιατική καταστροφή αλλάζει τα δεδομένα πανελλαδικώς, ενώ η σταφιδική κρίση και η αλλαγή στο ρόλο του λιμανιού της Πάτρας έχει επηρεάσει ανεπιστρεπτί την αστική τάξη της Πάτρας των αρχών του 20ού αιώνα.