Η Κυριακή της Ορθοδοξίας στην Ιερά Μητρόπολη Πατρών - Πλήθος κόσμου στη Θεία Λειτουργία

Μὲ λαμπρότητα ἑορτάσθη ἡ ἑορτὴ τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Πατρῶν μὲ κέντρο τὸν Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ Εὐαγγελιστρίας Πατρῶν.

Στὴ Θεία Λειτουργία προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, συλλειτουργοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου, μὲ τὴν συμμετοχὴ πολλῶν Κληρικῶν, Ἐκπροσώπων Ἀρχῶν καὶ Φορέων καί πλήθους Λαοῦ.

Τὸν θεῖο λόγο ἐκήρυξε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ἀναφερόμενος στὴν οὐσία καὶ σημασία τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐτόνισε μεταξὺ ἄλλων:

«...Ἡ Ὀρθοδοξία ἐκφράζει τὴν οὐσιαστικὴ σχέση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεὸ καὶ τὸν συνάνθρωπο, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν κτίση ὁλόκληρη. Εἶναι ἡ ἀποκάλυψη τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἐδόθη μέσα ἀπὸ τὴν ἔκφραση τῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία ὅταν ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου ἐσαρκώθη καὶ προσέλαβε τὸ ἀνθρώπινο φύραμα, ὥστε νὰ θεώσῃ τὸ πρόσλημα σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Γρηγόριου τοῦ Θεολόγου.        Εἶναι ἐξ’ ἄλλου τοῖς πᾶσι γνωστὸ ὅτι, ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, ὡς ἀναφέρει χαρακτηριστικὰ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος.

Ἡ Ὀρθοδοξία ἑπομένως εἶναι ἡ ζωή, ἀφοῦ ὄχι μόνο μιλάει, ἀλλὰ ἔχει καὶ προσφέρει τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ διαθέτει τὸν ἀληθινὸ καὶ τέλειο ἄνθρωπο.

Γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι ἡ μόνη λύση στὰ ὅποια ἀνθρώπινα προβλήματα, ἡ μόνη διέξοδος ἀπὸ τὰ σκοτάδια καὶ τὰ φοβερὰ τέλματα στὰ ὁποῖα εὑρίσκεται ἡ ἀνθρωπότητα. Ἡ Ὀρθοδοξία, ὡς ἀλήθεια, ὡς θεανθρώπινη κοινωνία, ὡς ἡ μόνη ἐλπίδα, εἶναι ὁ μόνος δρόμος νὰ ἐξέλθωμε ἀπὸ τὴν ἀπαίσια κόλαση στὴν ὁποία καταδικάσαμε τὸν ἑαυτὸ μας, ζώντας παρὰ – λόγον ἢ καλύτερα βασανιζόμενοι μέσα στὴν ἀλογία τῶν παθῶν.

Αὐτὸ τὸ γνήσιο πνεῦμα, τῆς οὐσιαστικῆς καὶ σωτήριας σχέσεως, τῆς σταυροαναστάσιμης κοινωνίας μὲ τὸν Θεὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο, τὸ ἐκφράζει μυστηριακὰ, μόνο, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὡς κατέχουσα καὶ διαφυλάττουσα, ἀκενοτόμητη, τὴν ἀποκεκαλυμένη ἀπὸ τὸν Θεὸ ἀλήθεια. Τὸ ἐκφράζει μέσα ἀπὸ τὴν ὅλη ζωὴ καὶ πορεία της μέσα ἀπὸ τὴν μυστηριακὴ ζωή της, μέσα ἀπὸ τὴν παράδοσή της.

Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ταυτισμένη μὲ τὴν Ἐκκλησία. Στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, τὸ ὁποῖο ἀπαγγέλομε κατὰ τὴν Θεία Λειτουργία, ὁμολογοῦμε αὐτὴ τὴν ἀλήθεια. «Πιστεύω…εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν».

Σὲ ἄλλο σημεῖο τῆς ὁμιλίας του ὁ Σεβασμιώτατος ἐτόνισε:

...Στήν Πατρίδα μας, πολλές φορές, βρῆκαν πρόσφορο ἒδαφος ἀλλότρια μέ τήν Ὀρθοδοξία πιστεύματα καί καταστάσεις πού ἐπεχείρησαν νά διαβρώσουν τό οἰκοδόμημα τῆς Ὀρθοδόξου παραδόσεώς μας, εἲτε μέσα ἀπό τήν τέχνη, ὃπως εἶναι ἡ ἀρχιτεκτονική, ἡ ἁγιογραφία, ἡ μουσική καί εἲτε γενικώτερα μέσα ἀπό τόν τρόπο τῆς ζωῆς καί συμπεριφορᾶς...

...Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ ζωή μας, εἶναι ἡ ρίζα μας, εἶναι ἡ πνοή μας, ἡ ὁποία κινεῖται πέρα ἀπό τήν λογικὴ χωρὶς νὰ τὴν ἀπορρίπτει καί πέρα ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα ἀφοῦ ἐνδιαφέρεται καί ἀνοίγει τό δρόμο γιά τά ἂφθαρτα καί αἰώνια.

Ἡ Ὀρθοδοξία, ὡς ζωή, ὡς ἀγάπη, ὡς ἐλπίδα γιά τό μέλλον, ὡς Ἐκκλησία, ὡς φῶς, μπορεῖ νά νοηματίσῃ καί νά σώσῃ τόν κόσμο. Ἡ Ὀρθοδοξία ὡς πίστη, ὡς μητέρα φιλόστοργη, ὡς θησαυρός πνευματικός, ὡς ἀτίμητη παράδοση αὐτή και μόνο αὐτή, μπορεῖ νά ἐλευθερώσῃ τήν Ἑλλάδα ἀπό τά σύγχρονα ἀδιέξοδα καί φοβερά σκοτάδια στά ὁποῖα τήν ὁδήγησαν ὃσοι θέλουν ἓνα τόπο χωρίς σπονδυλική στήλη, χωρίς δηλαδή Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, Ὀρθόδοξη πίστη καί παράδοση...»

Μετὰ τὸ πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας ἀνεγνώσθη τὸ Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἐπραγματοποιήθη ἡ λιτάνευσις τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων.