ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΤΣΙΧΛΑ
Ο στιχουργός Βασίλης Γιαννόπουλος μεγάλωσε και γεννήθηκε στην Πάτρα. Τα τελευταία 25 χρόνια που βρίσκεται στην δισκογραφία έχει συνεργαστεί με σπουδαίους ‘Έλληνες καλλιτέχνες όπως τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου,τον Γιώργο Νταλάρα,τον Γιάννη Πάριο,Την Νατάσα Θεοδωρίδου, τον Αντώνη Ρέμο, τον Νίκο Βέρτη, την Πέγκυ Ζήνα, τον Γιάννη Πλούταρχο κι άλλους.
Το thebest.gr τον συνάντησε και έκανε μαζί του μια ενδιαφέρουσα συζήτηση εφ’ όλης της ύλης.
Βασίλη σε συναντάω στην πόλη μας, την Πάτρα την οποία δεν έχεις εγκαταλείψει ποτέ και θέλω πριν πούμε οτιδήποτε να μάθουμε κάποια περισσότερα πράγματα για σένα. Δεν σε γνωρίζουμε πολλά και ίσως το έχεις επιδιώξει αυτό.
Δεν είναι ακριβώς έτσι. Απλά θεωρώ ότι το προσωπικό θέμα του καθενός δεν αφορά τον κόσμο ειδικά όταν αυτός δεν βρίσκεται μπροστά.
Πηγαίνοντας πίσω…Πότε ξεκίνησες να γράφεις τραγούδια; Πώς έφτασες μέχρι εδώ;
Στην δισκογραφία είμαι από το 1989. Από τα γυμνασιακά χρόνια ξεκίνησα να ασχολούμαι με το γράψιμο. Είχα ασχοληθεί πολύ με την ποίηση και τον πεζό λόγο. Από ένα σημείο και μετά θέλησα να ασχοληθώ με τον στίχο και το τραγούδι. ’Έτσι απλά. Στο ξεκίνημα μη γνωρίζοντας τις δυνατότητες μου έγραψα κάποια πράγματα και έναν συγκεκριμένο καλλιτέχνη, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τα άκουσε και ξεκίνησε η συνεργασία μας που ήταν και η πρώτη μου. Έτσι το 1994 στον δίσκο “Σφεντόνα” είχα τα τέσσερα πρώτα τραγούδια μου.
Από εκεί πέρα πώς έφτασαν τα τραγούδια σου στα χέρια άλλων σημαντικών καλλιτεχνών;
Αυτός ο χώρος δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Είναι ένας χώρος με τα πάθη του, με τα μίση του, με τις κακίες του, τις καλοσύνες του, τις ομορφιές του. Είναι μια μικρογραφία του έξω κόσμου.
Να πω ότι δεν είμαι καθόλου άνθρωπος των δημοσίων σχέσεων. Δεν με αφορά καθόλου. Όχι ότι είναι κάτι κακό. Απλά εμένα δεν μου ταιριάζει, έχει ένα στοιχείο ψευτιάς. Έχει ένα στοιχείο του “πρέπει”. “Πρέπει να κάνεις αυτό”, ”Πρέπει να πάς εκεί”, “Πρέπει να φέρεσαι έτσι” κ.λ.π. Άρα λοιπόν δεν έγινα γνωστός με αυτόν τον τρόπο. Έγινα με τον δύσκολο τρόπο ακολουθώντας τον δρόμο της δουλειάς.
Τελικά πόσο δύσκολο μπορεί να είναι ένας δημιουργός να “συναντήσει” μεγάλα ονόματα και αυτά να ερμηνεύσουν τα τραγούδια του;
Γιατί να είναι δύσκολο; Που έγκειται η δυσκολία να δώσει κανείς τους στίχους του σε έναν τραγουδιστή; Πάει στο καμαρίνι του και τους δίνει. Δεν υπάρχει περίπτωση ένας τραγουδιστής που θα σε δεχτεί στο καμαρίνι του (όποιος κι αν είσαι… και εγώ άγνωστος ήμουν) να του δώσεις τραγούδι και να μην το ακούσει επειδή π.χ δεν του αρέσει η φάτσα σου. Θα το πετάξει όταν δει ότι δεν του αρέσει. Ο κάθε ένας που γράφει θεωρεί ότι έχει κάνει κάτι πάρα πολύ σπουδαίο. Αρκετός κόσμος γράφει και θεωρεί ότι δεν κάνει κάτι επειδή δεν έχει μέσον. Όχι. Απλά αυτά που γράφει δεν είναι για να προχωρήσουν. Δεν υπάρχει περίπτωση κάτι καλό να μην προχωρήσει.
Σήμερα ο ανταγωνισμός είναι τόσο μεγάλος που δίνουν μια μουσική και δέκα στιχουργούς. Τι να πω; Εγώ είμαι ο Γιαννόπουλος και δεν το δέχομαι; Όχι. Θεωρώ ότι εγώ θα γράψω το καλύτερο και αν δεν θέλουν να το πάρουν ας μην το πάρουν.
Στην αρχή αναζητούσες την γνώμη των άλλων για τους στίχους σου;
Στην αρχή πάντα συμβαίνει αυτό. Όπως και να το κάνουμε έχεις ανάγκη την επιβεβαίωση. Στην πορεία αποκόπτεσαι από αυτό γιατί αποκτάς εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και δεν το έχεις ανάγκη ακόμα και αν το κάνεις.
Ποια είναι η διαδικασία δημιουργίας ενός τραγουδιού; Αυτό που απαιτείται είναι η έμπνευση;
Δεν είναι έμπνευση, Πάνω από όλα είναι δουλειά. Έμπνευση, όπως είπαν και οι αρχαίοι, είναι η στιγμή επικοινωνίας του ανθρώπου με το θείο. Στην ζωή του ανθρώπου υπάρχουν τέτοιες στιγμές είτε μετρώντας στα δάχτυλα ενός χεριού ή καθόλου. Μην Μιλάμε για έμπνευση αλλά για δουλειά. Εγώ προσπαθώ μέσα από την τέχνη μου που κατέχω πια να βγάλω κάτι το ιδιαίτερο. Ο στιχουργός στήνει ένα "έργο" με πρωταγωνιστή τον ακροατή και όχι τον ίδιο. Είναι εγωιστικό να γράφεις τραγούδια για τον εαυτό σου.
Όταν δυο άνθρωποι ενώνονται και φτιάχνουνε ένα τραγούδι, ο ένας γράφει στίχους και ο άλλος μουσική …Εκεί τι επικοινωνία πρέπει ή δεν πρέπει να υπάρχει;
Συνηθίζεται ένας στιχουργός να γράφει πάνω σε μια μουσική. Εκεί ίσως πρέπει να ταιριάζουν τα “καλλιτεχνικά χνώτα” αυτών των δύο ανθρώπων. Ας πούμε ο τρόπος που λειτουργώ και χειρίζομαι τον λόγο εγώ ταίριαζε στον Αντώνη Βαρδή. Μπορεί να μην ταιριάζει στον Χρήστο Νικολόπουλο. Αυτό είναι. Τίποτα άλλο.
Είναι λανθασμένη η αίσθηση που μπορεί να έχουν πολλοί ότι τα περισσότερα τραγούδια σου τα έχεις γράψει με τον Αντώνη Βαρδή;
Δεν ισχύει. Εγώ δεν ασχολούμαι μόνο με ένα είδος μουσικής. Είμαι πολυδιάστατος. Έχει να κάνει με το τι ακούει ο κάθε ένας. Αν κάποιος π.χ ακούει έντεχνα ξέρει τα τραγούδια που έχω γράψει με τον Παπακωνσταντίνου. Έχω γράψει και με τον Κυριάκο Παπαδόπουλο, τον Χριστόφορο Γερμενή.
Η αίσθηση ότι αυτός με τον οποίον είχες δέσει περισσότερο ήταν ο Αντώνης Βαρδής; Ήσασταν και φίλοι. Πολλές φορές επισκεπτόταν την Πάτρα για να σε δει.
Ναι. Μα δεν μπορείς να μην είσαι φίλος, δένεσαι.
Άρα με την απώλεια του έχασες και το καλλιτεχνικό σου ταίρι αλλά και έναν φίλο σου.
Θα μου επιτρέψεις να σου πω ότι δεν έχω συνειδητοποιήσει την απώλεια του. Και τώρα που μου το λες το αντιμετωπίζω σαν μια κατάθεση υποθετική. Αισθάνομαι ότι μπορεί να χτυπήσει το τηλέφωνο και να είναι ο Αντώνης. Δεν πιστεύω καν ότι του έχει συμβεί κάτι άσχημο.
Παρόλο που δεν υπάρχει στην καθημερινότητα σου…
Θα σου πω ότι αν έρθεις σπίτι μου , στον υπολογιστή μου θα δεις ότι υπάρχει στην καθημερινότητα μου, Περνάω πάρα πολλές φορές από τον Αντώνη και ακούω πράγματα που έχουμε πει μέσα από μαγνητοφωνημένες συζητήσεις. Όταν μου “έστελνε” ένα τραγούδι το ηχογραφούσα. Το τραγούδι όμως δεν ήταν μόνο του, είχαμε και κουβέντες. ‘Έτσι έχω χιλιάδες ώρες συζητήσεων με τον Αντώνη….Δεν έχω αισθανθεί έλλειψη...
Υπάρχουν τραγούδια σας έτοιμα που δεν έχουμε ακούσει;
Πολλά. Πάρα πολλά…
Υπάρχει περίπτωση να τα ακούσουμε κάποια στιγμή;
Υπάρχει αλλά είναι θέμα του γιού του Γιάννη…
Όταν είδε και αισθάνθηκε ότι θα έφευγε από την ζωή.. συζητήσατε για αυτά τα τραγούδια;
Μαζί δεν συζητήσαμε ποτέ γι’ αυτό. Αργότερα με τον Γιάννη συζητήσαμε …του είπα όταν είσαι έτοιμος πές μου να στα ετοιμάσω… να κάνεις ότι είναι να κάνεις.. Τον εμπιστεύομαι τον Γιάννη.
Αν το σκεφτείς καλά… με ποιους από τους νέους συνθέτες θα έγραφες τραγούδια;
Επειδή δεν πολυπαρακολουθώ φοβάμαι ότι θα αδικήσω καταστάσεις…Δεν έχω αναρωτηθεί με ποιους από τους νέους θα έγραφα, Αυτή την στιγμή ετοιμάζουμε πράγματα με τον Δάντη, τον Κυριάκο Παπαδόπουλο, τον Χρήστο Παπαδόπουλο.
Είναι και αυτή η “πληγή” των ραδιοφώνων που δεν σε αφήνει να ακούσεις και να εντοπίσεις κάτι καλό. Παίζουν ένα ερμαφρόδιτο περίεργο πραγματάκι, άσχετα πράγματα που δεν σου δίνουν κανένα συναίσθημα η ερέθισμα. Δεν υπάρχει μελωδία μόνο ρυθμός που μπορεί να εξιτάρει τα πιτσιρίκια.
Άρα η ευθύνη “πέφτει” στα ραδιόφωνα…
Σαφώς. Καλοί δημιουργοί και τραγουδιστές υπάρχουν πολλοί και δεν θα “βγουν” και ποτέ. Τα ραδιόφωνα φροντίζουν γι αυτό. Ξέρεις πως βγαίνουν τα τραγούδια στα ραδιόφωνα; Εγώ για παράδειγμα που είμαι στιχουργός 25 χρόνια, κι έχω γράψει 600 τραγούδια κι έχω κάνει 100 επιτυχίες όταν δώσω το τραγούδι μου σε έναν τραγουδιστή θα πάει να το δείξει σε αυτόν που έχει το ραδιόφωνο για να του πει αν θα το παίξει. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις πώς να πάει καλά το ελληνικό τραγούδι;
Οι περισσότεροι από αυτούς που μεσουρανούν τώρα είναι φελλοί από άποψη ποιότητας τραγουδιών. Πλέον ανοίγεις το ραδιόφωνο και δεν ακούς ελληνικά τραγούδια.
Πότε πιστεύεις ότι ξεκίνησε αυτό το “πρόβλημα” με τα ραδιόφωνα…
Είναι μια δεκαετία τώρα που το παιχνίδι το κάνουν τα ραδιόφωνα και το κάνουν με έναν άθλιο τρόπο. Δεν γίνεται μουσική. Γίνεται μια χυδαία αγοροπωλησία ενός “πράγματος” που χρησιμοποιεί την μουσική και τους όρους της μουσικής για να βγάλουν κάποιοι χρήματα.
Αυτό ίσως ξεκίνησε ίσως και από συγκεκριμένους ανθρώπους….
Μπορεί. Αυτό δεν δικαιολογεί τα πράγματα. Ποιος είναι π.χ ο κάθε Πουνέντης ο οποίος θα είναι εκείνος που θα κρίνει τα τραγούδια του Αντώνη Βαρδή για να δει αν θα παίξει στα ραδιόφωνο; Έχει γίνει αυτό. Με ποια ιδιότητα το έκανε;
Δυστυχώς το τραγούδι ακολουθεί την πορεία της κοινωνίας και η κοινωνία μας βρίσκεται σε ύφεση. Βρίσκεται σε μια κατάσταση παρακμής οπότε παρακμιακά ακολουθεί το σύμπαν. Οι λεγόμενοι έντεχνοι έχουν μόνοι τους τον δικό τους δρόμο και αυτός που την πληρώνει είναι το κακόμοιρο ελληνικό τραγούδι.
Πιστεύεις στον διαχωρισμό ποιοτικό /μη ποιοτικό τραγούδι;
Όσο πιστεύω στον διαχωρισμό ποιοτικό και μη ποιοτικό φαγητό. Σε όλα τα πράγματα υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός. Ακόμα και στους ανθρώπους. Αλλά όπως υπάρχουν άθλια τραγούδια από την πλευρά των ποιοτικών υπάρχουν αθλιότατα τραγούδια και από την πλευρά των ποιοτικών. Και φυσικά όπως υπάρχουν τραγούδια διαμάντια στην πλευρά των ποιοτικών υπάρχουν και στην πλευρά των ποιοτικών. Αυτός λοιπόν είναι σε όλα τα πράγματα αλλά στο καθένα ξεχωριστά.
Βέβαια διαχωρισμός γίνεται και ανάμεσα στους καλλιτέχνες …και γίνεται με βάση τις επιλογές τους…
Φυσικά. Έχει να κάνει με την ψυχή του κάθε ανθρώπου που μπορεί να δεχτεί και απορρίψει πράγματα. Δεν μπορώ όμως εγώ να σε κατηγορήσω επειδή σου αρέσει π.χ το τραγούδι του Παντελίδη. Όσο και αν θεωρώ ότι είναι αισχρό αυτό που λέει ο Παντελίδης. Γιατί είναι. Δεν φταις εσύ που σου αρέσει. “Φταίει” η μόρφωσή σου. Η συναισθηματική σου μόρφωση, η καλλιέργεια σου είναι τέτοια που μπορεί να το δεχτεί. Κάποιου άλλου δεν το δέχεται.
Αυτό που συμβαίνει επίσης είναι ότι ο κόσμος έχει κουραστεί από την τόση αηδία που υπάρχει γύρω του και ψηφίζει Παντελίδη. Για μένα ο Πάντελίδης είναι ψήφος διαμαρτυρίας. “Αφού εσείς δεν μου δίνεται κάτι καλό …πάω εκεί”…H μπάλα παίρνει φυσικά και τους έντεχνους-ποιοτικούς.
Ο Τελευταίος καλλιτέχνης που εμπιστεύτηκες ήταν επίσης Πατρινός Νίκος Οικονομόπουλος. Το “Ποτέ” σε στίχους δικούς σου και μουσική του Χριστόφορου Γερμενή ήταν προπομπός της τελευταίας του δισκογραφικής δουλειάς του. Ήταν κάτι διαφορετικό και για σένα για εκείνον.
Μου ζητήθηκε πρώτη φορά να γράψω για τον Νίκο. Του ζήτησα και ενώ με την σειρά μου να κατέβει να δω για ποιόν θα γράψω και έτσι έγινε και προέκυψε αυτή η συνεργασία. Είναι ‘ένα πολύ λογικό παιδί..δεν “πετάει”… και θα συνεργαστούμε ξανά στην πορεία.
Του έδωσα τρία τραγούδια για να επιλέξει. Ανάμεσα τους ήταν το καλύτερο τραγούδι που έχω γράψει στην ζωή μου το “Να μην τολμήσεις”. Τα ραδιόφωνα αποφάσισαν να στηρίξουν αυτό που ήταν πιο σαματατζίδικο. Άλλοι αποφασίζουν ..μακάρι να αποφάσιζα εγώ ποια τραγούδια μου θα ακουστούν. Θα μου πεις είσαι τόσο εγωιστής; Καθόλου όχι μόνο εγωιστής αλλά αν εσύ που δεν είσαι 5του χώρου μου πεις “Τι βλακείες είναι που γράφεις;”…Το έσκισα κατευθείαν αλλά το γεγονός ότι έχω 25 χρόνια στον χώρο ενεργά σημαίνει ότι έχω και έναν λόγο.
Για το "κεφάλαιο" που λέγεται Talent shows...Θα συμμετείχες;
Αυτά είναι τηλεοπτικά προγράμματα τα οποία γίνονται για να βγάζουν χρήματα τα κανάλια. Δεν με ενοχλεί, δεν είμαι αντίθετος, θα μπορούσα και να συμμετέχω….αλλά πρέπει να ξέρουμε τι ακριβώς είναι αυτή η ιστορία ..μην νομίζουμε ότι είναι μουσική ακαδημία. Όσοι έμειναν ήταν τραγουδιστές πριν μπουν στο οποίο παιχνίδι. Για παράδειγμα ο Οικονομόπουλος, ο Πετρέλης ήταν επαγγελματίες τραγουδιστές.
Τι ετοιμάζεις αυτή την περίοδο;
Ετοιμάζω κάτι με την Πέγκυ Ζήνα μετά από αρκετό καιρό και από ότι φαίνεται θα κάνω και μια συνεργασία με την Πάολα.
Τις πολιτικές εξελίξεις πώς τις βλέπεις;
Αυτή την στιγμή η Ελλάδα βρίσκεται στην πολιτική σκακιέρα και είναι ένα πιόνι. Θα πάει εκεί που θα θελήσουν να πάει η συνισταμένη των δυνάμεων δυστυχώς. Δεν μπορεί να κάνει αυτό που θέλει να κάνει.
Εγώ προσωπικά είμαι από την φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος αλλά έχουμε μια πολιτική γενιά η οποία είναι στον δικό της κόσμο. Αυτό που τους ενδιέφερε δεν είχε να κάνει αυτό που χρειαζόταν ο κόσμος για να είναι καλά. Φταίνε οι πολιτικοί αλλά φταίμε κι εμείς που τους ψηφίσαμε. Κάποια στιγμή έρχεται η ώρα που πρέπει να πληρωθεί ο λογαριασμός και θα τον πληρώσουν όλοι τώρα. Παρόλα αυτά πιστευω ότι όλη αυτή η ιστορία θα μας βγάλει κάπου καλύτερα. Δεν ξέρω που…αλλά “Αν είναι να πεθάνεις να το κάνεις με το κεφάλι ψηλά".
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
