Αρχές Μαρτίου στο Πολύεδρο οι λογοτεχνικές παρουσιάσεις των Χαβαριά και Λάμπρου

Θα γίνουν εκδηλώσεις παρουσίασης των νέων τους βιβλίων που κυκλοφορούν από τον Κέδρο

Μετά την περίοδο των εκλογών και του καρναβαλιού, αναμένεται να ξεκινήσουν δυναμικά και πάλι οι λογοτεχνικές παρουσιάσεις στο Πολύεδρο της Πάτρας.

Σύμφωνα με πληροφορίες του thebest.gr για τις 6 και 7 Μαρτίου 2015 ετοιμάζονται δύο εκδηλώσεις που θα αφορούν στα βιβλία «Άχνα» του Στρατή Χαβιαρά που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος και «Με λυμένο χειρόφρενο» που έχει γράψει η Μάρτυ Λάμπρου επίσης από τον Κέδρο.

Ποια είναι η Άχνα;

Γιατί ο ψευδώνυμος Νίκος αναζητεί την ταυτότητά του ακολουθώντας τα χνάρια της ενώ εκείνη, αλλάζοντας αμφιέσεις και ρόλους, τον ξεναγεί στα «πιο βαθιά σκάμματα»;

Μια ερωτική περιπέτεια μύησης στη ζωή και την τέχνη από τον συγγραφέα Στρατή Χαβαριά, τον οποίο οι New York Times επαίνεσαν για την «επιβλητική λυρική φωνή, το αφηγηματικό ταλέντο και τη συναισθηματική απήχηση» της γραφής του.

Ο Στρατής Χαβιαράς έχει γεννηθεί το 1935 στη Νέα Κίο της Αργολίδας, όπου τελείωσε το δημοτικό.

Από τα δώδεκά του και για τα επόμενα είκοσι χρόνια εργάστηκε οικοδόμος στη Αθήνα ή στην επαρχία, σε έργα όπως η αναστήλωση της Στοάς του Αττάλου, το αρδευτικό φράγμα και η σήραγγα εκτροπής, και το υδροηλεκτρικό φράγμα του Αχελώου. Στο ίδιο διάστημα εκδόθηκαν τέσσερις συλλογές ποιημάτων του.

Το 1967 μετανάστευσε στην Αμερική όπου σπούδασε και εργάστηκε ως το 2000. Οι διορισμοί του στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ συμπεριλαμβάνουν τη διεύθυνση της Αίθουσας Σύγχρονης Ποίησης George Edward Woodberry και της βιβλιοθήκης Henry Weston Farnsworth, του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής «Συγγραφή Μυθιστορήματος», και του λογοτεχνικού περιοδικού Harvard Review, το οποίο ίδρυσε το 1992. Δύο από τα μυθιστορήματα του στην αγγλική μεταφράστηκαν σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες.

Από το 2008 ζει μόνιμα στην Αθήνα.

Το βιβλίο «Με λυμένο χειρόφρενο» που χαρακτηρίζεται ένα μυθιστόρημα ενηλικίωσης μέσα από τις εθνικές οδούς, έχει τιμηθεί με το βραβείο του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών.

Σε όσους τη ρωτούσαν γιατί ακολουθούσε τον πατέρα της στα ταξίδια του με την νταλίκα, "επειδή μου αρέσει να φεύγω από το σπίτι", έλεγε. Η Σώτη γνώριζε από τι δραπέτευε, όχι όμως και τι αναζητούσε. Στα δώδεκά της, πρώτο ταξίδι στην Ιταλία. Μπρίντιζι-Μιλάνο. Αουτοστράντα, παρκίδες, εργοστάσια. Άλλαζε λάστιχο, διάβαζε τους χάρτες, ξενυχτούσε, ξεφόρτωνε μαζί του. Ο μαγικός κόσμος της νταλίκας, ο δρόμος, ένα εργοστάσιο απροσδόκητων εικόνων. Επιστροφή για Ελλάδα. Είκοσι μέρες στο λιμάνι του Μπάρι, νταλικέρηδες, πείνα. Η νταλίκα φορτωμένη, έτοιμη για ένα ακόμη ταξίδι. Αλλά ο πατέρας βαριά άρρωστος. Η Σώτη, στην καμπίνα του οδηγού, κρατάει το τιμόνι, συνεχίζει το δρόμο... ό, τι κι αν συμβεί.

.