Όπλα με σιγαστήρα κατά της φτώχειας

Με αφορμή την ψήφιση του προϋπολογισμού του Κοινωνικού Οργανισμού, στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο, οφείλω να σημειώσω, αρχικά, ότι η θετική ψήφος της παράταξής μας, αποτελεί μια ρεαλιστική στάση, έναντι των ισχνών οικονομικών δυνατοτήτων του Δήμου, που λειτουργούν ως τροχοπέδη, στο να ασκήσει προνοιακή πολιτική, σε όλη τη διαβάθμιση της φτώχειας.
Σε ό,τι, δε, αφορά το αμιγώς πολιτικό σκέλος της συζήτησης, γύρω από την κοινωνική πολιτική του Δήμου, κατέθεσα την άποψη ότι ο διακριτός διαχωρισμός των φορέων, των Οργανισμών και συγκεκριμένων αντιδημαρχιών, είναι παρωχημένος και δεν απαντά με επάρκεια στις σύγχρονες ανάγκες, που είναι πολλαπλές και πολυδιάστατες…
Η παγίδευση χιλιάδων συμπολιτών μας στη φτώχεια -και, κατά προέκταση, στον κοινωνικό αποκλεισμό-, δεν αντιμετωπίζεται στις μέρες μας με αποσπασματικού χαρακτήρα δράσεις και με πρακτικές παρελθόντων ετών, τις οποίες όσο κι αν τις ενισχύσεις μέσω του Προϋπολογισμού του Κοινωνικού Οργανισμού του Δήμου, ουδέποτε θα επιφέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Κι αυτό διότι τα νέα προβλήματα, όπως η εν εκτάσει αποδόμηση της κοινωνικής συνοχής, χρειάζονται νέες απαντήσεις.
Ο κοινωνικός αποκλεισμός, που είναι συνεπακόλουθο της φτώχειας, δεν καταλεμάται  μόνον με την άσκηση προνοιακών πολιτικών, αλλά μέσω ενός πλέγματος δράσεων, προκύπτουσες από την ευθεία διασύνδεση των τομέων της παιδείας, του πολιτισμού, της υγείας, του αθλητισμού, της πρόνοιας κ.λ.π.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι είναι επιτακτική πλέον ανάγκη να εφαρμοστεί μια ριζικά διαφορετική προσέγγιση της κοινωνικής πολιτικής, με την ευρύτερη έννοιά της.
Σε πρακταικό επίπεδο, η πρότασή μου είναι να διασυνδεθούν οι παραπάνω κρίσιμοι τομείς, μέσω της δημιουργίας μιας υπεραντιδημαρχίας ή, έστω μιας επιτροπής, με αυξημένες αρμοδιότητες, που θα συντονίζει τους σχετικούς με την κοινωνική πολιτική δημοτικούς Οργανισμούς και αντιδημαρχίες, μιας επιτροπής που, ουσιαστικά, θα ασκεί μια πολυδιάστατη κοινωνική πολιτική, σε όλους τους τομείς που προανέφερα,  ενάντια στην εξαθλίωση και τον αποκλεισμό από την κοινωνική πραγματικότητα.
Θα προσέθετα, μάλιστα, ότι, ελλείψει πόρων, επιβάλλεται να εξεταστεί σε βάθος και η περίπτωση συγκροτημένης άσκησης του λεγόμενου προνοιακού πλουραλισμού, μέσω της συνεργασίας, σε μόνιμη βάση, του Δήμου με συλλόγους, εθελοντικές οργανώσεις και πρωτοβουλίες πολιτών.
Φυσικά, σε μια τέτοιου είδους προοπτική, εξαιρούνται ο ιδιωτικός τομέας και οι επιδοτούμενες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, για να αποφύγουμε τη νεοφιλελεύθερη εκδοχή του προνοιακού πλουραλισμού, που έχει αποτύχει, σε ευρωπαϊκή κλίμακα.
Προτείνω, δε, να δοκιμαστεί πιλοτικά η πρότασή μου, σ' αυτή την εορταστική περίοδο, διοργανώνοντας -μέσω του συνδυασμού του Κοινωνικού και του Πολιτιστικού Οργανισμού, καθώς και εθελοντών-, σε μια από τις υποβαθμισμένες περιοχές της Πάτρας, μια υπαίθρια χριστουγεννιάτικη γιορτή, με μουσικές, ποικίλα δρώμενα, φαγητά και δώρα για τα παιδιά, στην οποία να λειτουργήσουμε εμείς, οι 49 δημοτικοί σύμβουλοι, ως οι πρώτοι εθελοντές, στις κατασκευές, στο μαγείρεμα, στο χορό.
Πιστεύω ότι θα ήταν μια κίνηση άκρατου συμβολισμού, ενάντια στον κοινωνικό αποκλεισμό. Μια κίνηση, που θα έχει και ως πρακτικό αποτέλεσμα, την πολυπόθητη κοινωνική συνοχή.