Μπράντο και Τέιλορ αυτή τη Δευτέρα από την Κινηματογραφική Λέσχη της Πάτρας

Την ερχόμενη Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014 στα Ster Cinemas, στην Βέσο Μάρε, στην αίθουσα 3, η Κινηματογραφική Λέσχη της Πάτρας και η πρόεδρος της Ελένη Δάσιου θα προβάλλουν την ταινία του 1967 σε σκηνοθεσία του Τζον Χιούστον "Ανταύγειες σε χρυσά μάτια", με τους Μάρλον Μπράντο και Ελίζαμπεθ Τέιλορ.

Θεωρείται μία τολμηρή ταινία για την εποχή της που θεωρείται πια κλασική και θα προβληθεί σε επανέκδοση.

Σε τρεις προβολές, ώρες 6.00 - 8.15 και 10.30.

«Reflections in a golden eye».

Σκηνοθεσία: Τζον Χιούστον

Σενάριο: Gladys Hill, Carson McCullers (μυθιστόρημα) Chapman Mortimer

Ηθοποιοί: Elizabeth Taylor, Marlon Brando, Brian Keith, Julie Harris, Zorro David,

Gordon Mitchell, Irvin Dugan, Fay Sparks, Robert Forster, Ted Beniades, Harvey Keitel.

Μουσική: Toshirô Mayuzumi

Φωτογραφία: Aldo Tonti

Μοντάζ: Russell Lloyd

Σκηνικά: Bruno Avesani

Κοστούμια: Dorothy Jeakins

Μακιγιάζ: Amato Garbini, Frank La Rue, Phil Rhodes

Χώρα: ΗΠΑ (Έγχρωμη)

Διάρκεια: 108΄.

Στον αμερικανικό νότο του 1948, ο ταγματάρχης Πέντερτον δυσκολεύεται να επιβληθεί στην εγωκεντρική και αναιδή σύζυγό του, αδιαφορώντας ταυτόχρονα για την ερωτική της σχέση με έναν γείτονα αξιωματικό, ο γάμος του οποίου είναι επίσης κλονισμένος. Η εμφάνιση ενός ηδονοβλεψία στρατιώτη θα φέρει στην επιφάνεια τα σεξουαλικά απωθημένα και των δύο ζευγαριών.

Τολμηρό θέμα, απόλυτα συντονισμένο με την εποχή όπου το Χόλιγουντ μεταμορφώνεται και ανοίγει προς τους αντιήρωες και τις άναρχες δομές. Σκηνοθεσία με πυγμή και ευαισθησία ταυτόχρονα, συναρπαστικός ο Μάρλον Μπράντο απέναντι στην ορθά επιλεγμένη Ελίζαμπεθ Τέιλορ.

Από τη μυθική δεκαετία της σεξουαλικής απελευθέρωσης των γυναικών, (λίγο μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο,) η μεταφορά του bestseller του Carson McCullers στον κινηματογράφο, από τον έμπειρο Τζον Χιούστον, δίνει την ευκαιρία για ένα ρεσιτάλ ερμηνείας στους δυο πρωταγωνιστές και την αφορμή για ένα επίκαιρο στις μέρες μας, σχόλιο πάνω στις ανομολόγητες επιθυμίες μας και τις συνέπειες, στην κοινωνικότητά μας.

Το μυθιστόρημα Reflections in a Golden Eye κυκλοφόρησε το 1941. Ο συγγραφέας Carson McCullers δέχτηκε προσωπική επίθεση και το βιβλίο μετριότατες κριτικές. Ο κύριος λόγος ήταν ότι έθιγε σοβαρά σεξουαλικά ταμπού και μάλιστα μία εποχή, καταμεσής του πολέμου, που ο συντηρητισμός επιβάλλονταν υπέρ εστιών. Αφού πέρασαν τα χρόνια του κώδικα Χέιζ, που λογικά θα έκαναν αδύνατη την μεταφορά του στο σινεμά, ένας από τους τολμηρούς σκηνοθέτες, ο John Huston το έβγαλε ξανά στην επικαιρότητα…

Ο John Huston δεν είναι και τόσο τολμηρός, όσο λογικά θα ήταν κάποιος αν έπιανε το βιβλίο σήμερα. Εξαφανίζει τις ομοφυλοφιλικές τάσεις από τον κεντρικό ήρωα, όσο και την νυμφομανία της ηρωίδας, που απλά υπονοείται. Ο σκηνοθέτης επικεντρώνεται στην ψυχολογία των καταπιεσμένων απωθημένων και των σιγασμένων πόθων, αλλά επίσης ενδιαφέρεται πολύ και για την έννοια του ηδονοβλεψία. Αυτή αυτόνομα προσφέρει μία εξαιρετική υπόσταση στην ταινία, δοσμένη με έναν μυστηριακό τρόπο και την τραγική κατάληξη έκρηξη των απωθημένων.

Ο Marlon Brando είναι φυσικά καταπληκτικός. Με αυτόν τον ρόλο κάνει στροφή προς τους ρόλους που θα αναλάβει την δεκαετία των 1970, επιδεικνύοντας την αυστηρότητα του προσώπου, μαζί με έναν ώριμο επιδεικτισμό. Η Elizabeth Taylor είναι πολύ κοντά σε αυτό που μας φέρνει έτσι κι αλλιώς στο μυαλό. Δηλαδή την νότια καλομαθημένη και σεξουαλικά απελευθερωμένη γυναίκα. Πολύ καλή και η Julie Harris, που ο Huston της μεγαλώνει τον ρόλο σε σχέση με το βιβλίο.

Ο John Huston αναπαριστά όμορφα ένα σεξουαλικά καταπιεσμένο αμερικανικό νότο. Φετιχισμός, απάτη, ηδονοβλεψία, βία και τρέλα είναι μερικά από τα κύρια θέματα ενός καταλόγου βγαλμένου από το κρεβάτι ενός ψυχιάτρου. Η ταινία θα αρέσει πολύ στους λάτρεις των μεγάλων ερμηνειών, αλλά και όσους αγαπάνε το αργόσυρτο σινεμά. Έχει την χάρη του κλασικού και αυτό φτάνει για να το αποζητήσετε.- Σταύρος Γανωτής.

Δεν ήταν τυχαία η αρχική επιλογή του Χιούστον να κυκλοφορήσει στις αίθουσες την πιο παρεξηγημένη ταινία της καριέρας του, επεξεργασμένη χρωματικά ώστε να μοιάζει ολόκληρη σαν μια χρυσή αντανάκλαση. Μέσα από τη μονοχρωμία, η αίσθηση πως αυτό που παρακολουθείς ίπταται του ρεαλισμού θα επέτεινε τη θαρραλέα για την εποχή απόφαση του δημιουργού να μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη ένα από τα πιο πολυσυζητημένα γκέι best sellers της δεκαετίας του 40, γραμμένο από την Κάρσον ΜακΚάλερς.

Οι θεατές της εποχής, όμως, θα αντιδρούσαν στην τεχνική καινοτομία, αναγκάζοντας τον σκηνοθέτη να κυκλοφορήσει την ταινία σε κανονικό technicolor. Όπως θα αντιδρούσαν και στην επιλογή του να χρησιμοποιήσει δύο από τους μεγαλύτερους σταρ της οθόνης ως κέντρο μίας γοτθικής ιστορίας που ξεχειλίζει από λανθάνοντα ερωτισμό και μεγάλο μελοδραματισμό.

Ήταν λίγοι αυτοί που θα μπορούσαν να ανακαλύψουν πίσω από τους έντονους συμβολισμούς (το μαστίγιο με το οποίο χτυπά δημόσια τον σύζυγό της η Τέιλορ, την κρέμα προσώπου που θα δοκιμάσει ο Μπράντο σε μία σπαρακτική παραδοχή της σεξουαλικότητάς του) την εφιαλτική ατμόσφαιρα ενός μικρόκοσμου που αποτελείται από "ακρωτηριασμένους" ανθρώπους οι οποίοι ωθούνται στα άκρα εξαιτίας της απόστασης που έχουν πάρει από τις επιθυμίες τους. Και ακόμη λιγότεροι όσοι θα μπορούσαν να εκτιμήσουν πως πίσω από το γκροτέσκο της ανθρώπινης φύσης κρύβεται πάντοτε μια καλά κρυμμένη θλιβερή αλήθεια. Μανώλης Κρανάκης.

Ο σκηνοθέτης Τζον Χιούστον γεννήθηκε το 1906 στη Nevada, Missouri και πέθανε το 1987 στο Middletown, Phode Island.  Θεωρείται τιτάνας του Χόλυγουντ με καριέρα που διήρκεσε πάνω από 50 χρόνια ως σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηθοποιός.

Από τις πιο τελευταίες αξιόλογες ταινίες του ήταν το «Prizzi’s Honor –Η Τιμή των Πρίτζι» το 1985 που προτάθηκε και για το Όσκαρ καλύτερης ταινίας.