Ας ανοίξουμε επιτέλους την κουβέντα για το τέλος (αυτού) του ευρώ

Μιλούσα χθες με έναν φίλο που έμεινε μερικά χρόνια στο εξωτερικό, επέστρεψε στην Ελλάδα και σκέφτεται πλέον να ξαναφύγει. Με ρωτούσε πως είναι δυνατόν να μην… έχει τελειώσει ακόμα η κρίση.

Πρόκειται για τον άνθρωπο που υπερμαχόταν με πάθος για την αναγκαιότητα του κοινού νομίσματος για την ΕΕ.  Όπως και ο γράφων, και νομίζω και μια μεγάλη πλειοψηφία πολιτών.

Μάλλον κάναμε όλοι λάθος. Η ευρωζώνη και το ευρώ όπως το γνωρίζουμε δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια επέκταση ενός αναχρονιστικού καπιταλιστικού μοντέλου που ενοποιεί τις φιλοδοξίες των αγορών και όχι τις οικονομίες των χωρών της Ευρώπης. Και βέβαια σε καμία περίπτωση δεν προάγει την ανάπτυξη των πολιτών και τη βελτίωση του επιπέδου ζωής των ανθρώπων που ζουν στα γεωγραφικά όρια της ευρωζώνης.

Ουσιαστικά (και να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας)  το κοινό νόμισμα δημιουργεί πλέον μια "χαμένη γενιά" μορφωμένων, άνεργων νέων καθώς και ένα  μεγάλο ρεύμα μεταναστών στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Μια νέα «αιμορραγία» ανθρώπινου δυναμικού που ακόμα και αν (κάποτε) εξαφανιστούν τα ορατά αποτελέσματα της ύφεσης, θα αποτελέσουν σοβαρή τροχοπέδη στην όποια ανάπτυξη.

Είναι πλέον ώριμη στην Ελλάδα αλλά και στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης  η συζήτηση για το  αν το ευρώ ή θα πρέπει να διαλυθεί ή να γίνει (αν μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο) φιλικό στην ανάπτυξη και την απασχόληση.

Αυτό δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι θα πρέπει να παραιτηθούμε από την προσπάθεια για μια ουσιαστική πολιτική- δημοκρατική ευρωπαϊκή ενοποίηση με μία οικονομία που θα λειτουργεί  προς όφελος της ανάπτυξης όλων.

Κάποτε μια τέτοιου είδους  συζήτηση ήταν ταμπού. Σήμερα είναι επιβεβλημένη…