Ένα βιβλίο για τους μουσικούς της νύχτας στην Πάτρα, γραμμένο από τον Διονύση Μπονέλη κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πικραμένος

Υπό τον τίτλο «Ένα αληθινό παραμύθι. Οι μουσικοί της νύχτας στην Πάτρα», οι εκδόσεις «Πικραμένος» μόλις κυκλοφόρησαν το νέο βιβλίο του Διονύση Μπονέλη.

Η έκδοση αποτελείται από 38 αφηγήσεις γνωστών φυσιογνωμιών της λαϊκής μουσικής της Πάτρας και σχηματίζει ένα χρονικό διαδρομών και επαφών, σχέσεων συνεργασίας και φιλίας στον χώρο της διασκέδασης των Πατρινών όλων των τάξεων της μεταπολεμικής αχαϊκής πρωτεύουσας.

Ο Διονύσης Μπονέλης (γεννημένος στην Πάτρα, το 1955), Ειδικός Μουσικός Παραγωγός στην Ε.Ρ.Α. Πάτρας από το 1985, βραβευμένος με το 3ο Παγκόσμιο Ραδιοφωνικό Βραβείο από το Γαλλικό Πανεπιστήμιο URTI και μουσικός από νεαρή ηλικία με επιτυχημένη σταδιοδρομία, επανήρθε στα μέσα Οκτώβρη στην εκδοτική παραγωγή με το βιβλίο-αφιέρωμα στους μουσικούς της νύχτας στην Πάτρα.

Σε έναν τόμο, με τη μορφή λευκώματος, καταγράφεται ανέκδοτο υλικό (προφορικών αφηγήσεων και φωτογραφιών) από τη μουσική ιστορία της Πάτρας της τριακονταετίας 1940-1970. Για πρώτη φορά, ο συγγραφέας αξιοποιεί υλικό από την πολυετή δραστηριοποίησή του στην ΕΡΑ Πάτρας και αρχείο από συνεντεύξεις μουσικών που μεσουρανούσαν στο πατραϊκό πεντάγραμμο από τη δεκαετία του ’40 έως και τα τέλη της δεκαετίας του ’60.

Οι άλλοτε πασίγνωστοι διασκεδαστές και ταλαντούχοι μουσικοί του πάλκου των νυχτερινών κέντρων της περιοχής μας, χάρη στη δημιουργική παρέμβαση του Μπονέλη, αφηγούνται τις δουλειές τους πλάι στα μεγάλα ονόματα Ζαμπέτα, Τσιτσάνη, Μαρκέα, Γιώργο Κατσαρό, Τζένη Βάνου, Γιάννη Βογιατζή, Μαρινέλλα και Πουλόπουλο.

Μουσικοί και τραγουδιστές, όπως ο Κώστας Μπακογιάννης, ο Γιώργος Μαντέλης, ο Τάκης Μπεζαϊδές γυρίζουν τον χρόνο πίσω, παίρνουν φωνή και εξομολογούνται αναμνήσεις της διαδρομής της ζωής τους και περιστατικά από την παρουσία τους στα πατάρια και τις ορχήστρες. Ο ευρηματικός πρωτοπρόσωπος λόγος 36 ανδρών και 2 μόλις γυναικών εγγράφει την εμπειρία λαϊκά και γνήσια, το πλαίσιο και την ουσία από όσα άξιζαν να γίνουν μνήμη και να τοποθετηθούν στον χώρο και τον χρόνο τους από την μουσική ιστορία του τόπου στα μέσα του 20ού αι. Συνάμα, πέρα από τα ετερόκλητα συναισθήματα των νοσταλγών, το βιβλίο φιλοξενεί πλούσιες ιστορικής αξίας λεπτομέρειες από τη νυχτερινή ζωή και την πολιτιστική εικόνα της Πάτρας και των προαστίων της και από τη διασκέδαση του απλού κόσμου της εποχής.

Η έκδοση, που συνιστά πολλαπλά έργο αναφοράς, βρίσκεται ήδη στα ράφια των βιβλιοπωλείων.

Ακολουθεί ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο

«…Βρισκόμαστε τώρα, στην περίοδο που ανακαλύπτουν την Πόλυ Πάνου. Μετά το στρατιωτικό που άρχισα να παίζω με τον Αμάραντο που είχε γνωριστεί με τον Μεσσήνη τον μπουζουξή, που αυτός πήρε μετά μαζί του τον Τάκη τον Μπεζαϊδέ. Μου είπε να πάμε να παίξουμε μαζί, όλοι. Κάναμε πρόβες και ο Μπεζαϊδές έμαθε για την Πόλυ Πάνου, ότι τραγουδούσε. Πήγε στο σπίτι της, καθότανε στα Δημοτικά Λουτρά, διαγωνίως απέναντι. Κάναμε μερικές πρόβες και αρχίσαμε να εμφανιζόμαστε στου «ΤΣΟΛΙΑ» το καλοκαίρι. […] Ήρθε στην Πάτρα ο Τζουανάκος με τον Μπιθικώτση και παίζουνε κάπου προς του Λαδόπουλου στο Γκάζι, σε ένα μαγαζί και μετά πήγανε και στο Αγρίνιο. Μάθανε ότι κάποια μικρή είναι πολύ καλή τραγουδίστρια, πήγανε σπίτι της, τα κανονίσανε και μια πρωία δεν έρχεται στο μαγαζί παρά μαθαίνουμε από τα αδέρφια της ότι πήγε με τον Μπιθικώτση. Το όνομα της ήταν Πολυτίμη Κολοπάνα. Τότε για να μην κλείσει το μαγαζί στο Κολωνάκι, έφεραν από την Αθήνα μια τραγουδίστρια την Γεωργακοπούλου. Ήταν φίρμα αυτή και την κρατήσαμε όλη την σεζόν.

Η Πόλυ Πάνου όσο είμαστε μαζί ήταν πολύ απλή κοπέλα, λαϊκιά. Θυμάμαι κι ένα περιστατικό, επειδή δεν είχε και ευχέρεια λόγου, πηγαίναμε ένα βράδυ προς το μαγαζί του «ΜΕΜΟΥ» στην Γλυφάδα, εγώ, η Πόλυ κι ο Αμάραντος, κι όπως πηγαίναμε λέγαμε για το μεροκάματο, οπότε λέει η Πόλυ: «Κυρ Νίκο, κυρ Κωστάκη, εγώ, θα ζητήσω άσφιξη!». Ήθελε να πει αύξηση και είπε άσφιξη. Ο καπελάς έπεσε κάτω από τα γέλια!…». Κώστας Μπακογιάννης, σ. 228-229.