«Νέοι άνθρωποι με παλαιοκομματικές τακτικές…»

Η ΔΕΘ αποτελούσε ανέκαθεν για πολλούς από τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων βήμα παροχολογίας και υποσχεσιολογίας, ενίοτε και λαϊκισμού. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια η πλειονότητα της κοινωνίας αντιλαμβανόμενη πόσο ακριβά πλήρωσε την στήριξη στην όσμωση λαϊκισμού- σοσιαλισμού, κάνει στροφή επιζητώντας λόγους ειλικρινείς από τους πολιτικούς και ιδιαίτερα από την νέα γενιά πολιτικών.

Βέβαια, η νέα γενιά του πολιτικού σκηνικού δεν φαίνεται να είναι αντάξια των προσδοκιών των πολιτών. Παραδείγματος χάρη, ο κ. Τσίπρας. Οι εξαγγελίες του στην ομιλία του στη ΔΕΘ αφορούσαν κάθε άλλο πάρα την πραγματικότητα της χώρας.Aν και νέος προτίμησε να ακολουθήσει παλαιοκομματικές τακτικές, να μοιράσει τα πάντα στους πάντες, να ταχθεί «με όλα και με όλους», υποσχόμενος το «μάνα εξ’ουρανού» και εκμεταλλευόμενος την αγωνία των πολιτών για το αύριο.

Το νέο αίμα της πολιτικής, όσο «αμόλυντο» και αν παριστάνει ότι είναι προσπαθεί να γίνει ίδιο και χειρότερο με την προτεραία πολιτική «σήψη». Το πολιτικό πρόγραμμα που παρουσίασε στη ΔΕΘ ο Πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, κ. Τσίπρας θύμισε κάτι από «Τσοβόλα δώστα όλα» του Ανδρέα Παπανδρέου και από «λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου. Κινήθηκε ανάμεσα στον πολιτικαντισμό και στο λαϊκισμό, αυτό που λέει, δηλαδή και ο θυμόσοφος λαός «το τάξιμο δεν χαλάει σπίτια». Μερικά χαρακτηριστικά σημεία από όσα εξήγγειλε είναι ο βασικός μισθός στα 751€, 13η σύνταξη σε 1 εκ. 200.000 δικαιούχους, δωρεάν ρεύμα σε 300.000 νοικοκυριά, εξασφάλιση στέγης, 300.000 νέες θέσεις εργασίας κτλ. Ξέχασε, όμως, να μιλήσει για το βασικότερο, ποια είναι τα χρηματοδοτικά μέσα για την υλοποίηση του προγράμματός του.

Αν και νέος ο κ. Τσίπρας, που θα ήλπιζε κανείς ότι αποτελεί μέρος της πολιτικής ανανέωσης του τόπου, μιμείται ξεπερασμένες πολιτικές τακτικές και ενέργειες που θυμίζουν την δεκαετία του 80’ και τον Ανδρέα Παπανδρέου, που θυμίζουν νοοτροπίες που συντήρησαν τις πολιτικές και κρατικές παθογένειες και που ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τα σημερινά αδιέξοδα που αντιμετωπίζει η χώρα. Είναι, όμως, πραγματικά θλιβερό ηλικιακά νέοι άνθρωποι, που διεκδικούν τα ινία της διακυβέρνησης της χώρας να πολιτεύονται με γνώμονα το «αμαρτωλό» παρελθόν, χωρίς να τολμούν να μιλήσουν ειλικρινά και ξεκάθαρα, αλλά πουλώντας μια θολή εικόνα, στην οποία απουσιάζουν ρεαλιστικές πολιτικές προτάσεις, που αφορούν τις επόμενες γενιές. Τέτοιες απαρχαιωμένες αντιλήψεις μας γυρίζουν πολλά χρόνια πίσω και σε καμιά περίπτωση δεν μας οδηγούν με σταθερά βήματα μπροστά.

Η Ελλάδα που επιζητάνε οι πολίτες έχει ανάγκη από πρόσωπα που δεν θα κρύβονται, που θα τολμάνε την ειλικρίνεια με όποιο κόστος και που θα εξηγούνε στον κόσμο τι ακριβώς συμβαίνει χωρίς μισόλογα, ανακρίβειες, «θα» και εξωπραγματικές υποσχέσεις. Από πρόσωπα με νοοτροπία δημιουργίας και προόδου και όχι κατεδάφισης. Από πρόσωπα που κοιτάνε με ευθύνη το μέλλον και όχι τη νίκη της κάλπης!

Με εκτίμηση,

Γιώργος Δρακούλης