Το "πείραμα" της Πάτρας - Η εκλογή Πελετίδη

Η τεράστια πολιτικής σημασίας νίκη της δημοτικής παράταξης του Κώστα Πελετίδη στο Δήμο της Πάτρας αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και γενικότερα για το ρόλο της Αριστεράς και την πολιτική των συμμαχιών της.

Η παράταξη Πελετίδη με το 63,53% των ψήφων των Πατρινών τη δεύτερη Κυριακή αναδείχθηκε σε μια ισχυρή δύναμη, η οποία πολύ σύντομα θα κληθεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της πόλης εφαρμόζοντας το πρόγραμμά της.

Και εδώ τίθενται μια σειρά ζητήματα, τα οποία κατά την ταπεινή μου άποψη, θα πρέπει ο αγαπητός και τίμιος κομμουνιστής Δήμαρχος, να τα πάρει υπόψη του.

Η Πάτρα, ως ο τέταρτος μεγαλύτερος Δήμος της χώρας και η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της, για πρώτη φορά αναδεικνύει κομμουνιστή Δήμαρχο. Πολλοί θα πουν ότι δεν είναι η πρώτη, διότι είχε προηγηθεί ο Άννινος. Ο Άννινος, όμως, εκλέχτηκε Δήμαρχος με τη στήριξη του ΚΚΕ. Δεν ήταν μέλος, ούτε στέλεχός του. Και μόνο ότι αυτό, από την πρώτη μέρα που θα αναλάβει τα ηνία του Δήμου, όλα τα μάτια, θα στραφούν πάνω του.

Μπορεί στις εύστοχες επιλογές του και σε μια σειρά προβλήματα που θα επιλύσει, να μην ειπωθεί το παραμικρό. Στο πρώτο, όμως μικρό στραβοπάτημα, οι κάθε είδους καλοθελητές, θα βγουν και θα πουν: «Είδατε τι έκανε ο κομμουνιστής Δήμαρχος της Πάτρας»; Από εκείνη τη στιγμή και μετά, θα αρχίσει μια προσπάθεια αποδόμησης, είτε αυτή έχει να κάνει με τις επιλογές του, είτε με την ικανότητα της παράταξης.

Και τα βέλη δεν θα στρέφονται μόνο σε προσωπικό η παραταξιακό επίπεδο, αλλά κατευθείαν και σε πρώτη γραμμή κατά του ΚΚΕ. Οι συνειρμοί απαξίωσης ανάλογοι. Γι αυτό η θητεία του Κώστα Πελετίδη και της παράταξης του στο Δήμο της Πάτρας, έχει τεράστια πολιτική σημασία. Θα είναι ο «κόκκινος φάρος» που πολλοί θα θελήσουν να σβήσει ή ακόμη θα επιδιώξουν να σβήσει.

Κατά δεύτερο λόγο, το τεράστιο ποσοστό που πήρε τη δεύτερη Κυριακή, θέτει, όχι μόνο τη δημοτική παράταξη «Λαϊκή Συσπείρωση Πάτρας », αλλά και το ΚΚΕ, μπροστά στα παρακάτω δεδομένα: Το σύνολο των ψήφων που πήρε, (63,53%) βεβαίως και δεν είναι «κόκκινοι». Το ερώτημα επομένως που τίθεται είναι: «Γιατί, όλος αυτός ο κόσμος, ψήφισε κομμουνιστή Δήμαρχο»; Η εξήγηση μπορεί να είναι φανερή για μερικούς, όπως: «Δεν ήθελε έναν δεξιό Δήμαρχο – Δεν ήθελε να ταυτιστεί με τη μνημονιακή πολιτική της συγκυβέρνησης ΝΔ & ΠΑΣΟΚ – Ήθελε μια πραγματικά και ριζική αλλαγή».

Πλήθος τα επιχειρήματα και οι εκδοχές, όπως πολύ απλά, μπορεί να πει κάποιος ότι «… αφού, όλες σχεδόν οι δημοτικές παρατάξεις έστρεψαν τους ψηφοφόρους τους τη δεύτερη Κυριακή να ψηφίσουν Πελετίδη». Ναι! Και το καταπληκτικό σε αυτή την περίπτωση είναι ότι η «γραμμή» (σ.σ Βάλτε, όσα εισαγωγικά θέλετε) ακολουθήθηκε με ελάχιστες απώλειες.

Σε καμιά, όμως περίπτωση, το χέρι του ψηφοφόρου δεν θα έριχνε στην κάλπη τη ψήφο του, αν δεν ήταν σίγουρος για την τιμιότητα και την πολιτική ακεραιότητα, όχι μόνο του υποψήφιου Δημάρχου, αλλά και του κόμματός του. Αυτό λειτούργησε. Στο πρόσωπο του Κώστα Πελετίδη και του ψηφοδελτίου του, αντικατοπτρίζονταν οι αγωνιστικές περγαμηνές του ΚΚΕ, η αυτοθυσία των μελών του σε δύσκολες στιγμές για την πατρίδα και τη Δημοκρατία, η τιμιότητα των λόγων και των πράξεων τους.

Παράλληλα, δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός, ότι ένα κομμάτι του εκλογικού σώματος στο Δήμο της Πάτρας, με την ενέργεια του αυτή, θέλησε να αποτυπώσει στην πράξη την κρυφή του ελπίδα για μια ευρύτερη συνεργασία των αριστερών δυνάμεων.

Υπερπηδώ την επίσημη θέση του ΚΚΕ περί συνεργασιών και συμμαχιών, διότι στην πράξη δεν μπορεί να αποκρυφτεί ότι το 63% ήταν και ένα μήνυμα τέτοιας συνεργασίας σε επίπεδο Δήμου. Δεν λέω συμμαχίας, διότι εκεί θα τεθούν κι άλλα προσχήματα και προσκόμματα. Κι αν το σκέλος στο ερώτημα «συνεργασία με ποιόν;», έχει απαντηθεί από την συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων και μάλλον μονοσήμαντα, (βλέπε δηλώσεις Πελετίδη και Κουτσούμπα) μετά τις δηλώσεις Σπαρτινού και Τσίπρα αντίστοιχα για το δεύτερο γύρο των εκλογών, δεν έχει απαντηθεί το έτερο σκέλος του ερωτήματος «συνεργασία για τι;».

Μα για να ανατραπεί η καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης σε επίπεδο Δήμου, να συστρατευτούν δυνάμεις της τοπικής κοινωνίας ενάντια στην ανεργία, την εξαθλίωση των εργαζομένων, την παρακμή των συνοικιών, την πολιτιστική ανάταση, την αλλαγή όπου κι όσο αυτό είναι εφικτό της καθημερινότητας των δημοτών. Και μια τελευταία παρατήρηση. Το 63% των Πατρινών, ανεξάρτητα του «πώς» έδωσε λευκή εντολή στον Κώστα Πελετίδη να εφαρμόσει το πρόγραμμά του.

Δεν τέθηκαν όροι και προϋποθέσεις. Αυτό, όμως, είναι το μεγάλο ζητούμενο και το στοίχημα της νέας Δημοτικής Αρχής. Δύσκολο… Μα για τα δύσκολα είναι οι κομμουνιστές. Από την 1η Σεπτεμβρίου το ρολόι θα αρχίσει να μετρά ανάποδα και για τη νέα Δημοτική Αρχή και για τους ψηφοφόρους που την εμπιστεύτηκαν.

Επί πέντε χρόνια ο Δήμος της Πάτρας θα είναι στο επίκεντρο της προσοχής όλων. Κι εδώ δεν επιτρέπονται ούτε λάθη, ούτε ανακολουθίες και πισωγυρίσματα. Το «πείραμα» της Πάτρας, όπως αυτό προέκυψε, θα πρέπει να αποδειχθεί!