Το…πανηγύρι της Ευρωβουλής!

Ο ένας συζητά με τον Λάκη. Ο άλλος συμφώνησε με τον Μάκη. Ο τρίτος κάνει κλήρωση. Και ο αντίπαλος «έδωσε χέρια» με τον Θοδωρή και καλεί για ενορχήστρωση τον Σταύρο! Ο ένας άδει για το προσκλητήριο…που έπεσε από τα χέρια του, κι άλλος δαφνοστεφανωμένος σηκώνει….το τιμημένο, διότι αδυνατούμε να περιμένουμε.

Μπερδευτήκατε; Κι εμείς άλλο τόσο!

Μιας κι αυτό που γνωρίζαμε είναι πως οδεύουμε προς την κάλπη των ευρωεκλογών, ώστε να εκλέξουμε τους 21 εκλεκτούς μας, που θα σηκώσουν στις στενές πλάτες τους το βάρος της εκπροσώπησης ενός λαού, στις αίθουσες των Βρυξελλών.

Αντ’ αυτού τι διαπιστώνουμε όμως; Πως οι εκλογική διαδικασία για τους αντιπροσώπους στην Ευρωβουλή μετετράπη στο κλασικό πανηγύρι της eurovision,  που βιώνουμε κάθε χρόνο.

Αντι ,ωστόσο, να φωνάξουμε την  Ελενα Παπαρίζου (που μας έβγαλε ασπροπρόσωπους κερδίζοντας το έπαθλο το 2005), εμείς καλέσαμε λαϊκούς αηδούς για να μας τραγουδούν για γυφτοπούλες στο χαμάμ και τσιγγάνες που ρίχνουν τα χαρτιά. Διότι το γλέντι της γιουροβίζιον – που θεωρούμε ότι ζούμε- έχει απ’ όλες τις κοινωνικές ομάδες. Και δεν θα μπορούσαμε να μην συμπεριλάβουμε υποψηφίους με ιδιότητα ρομά(!).

Δυστυχώς, αποδεικνυόμαστε πλειστάκις, λιποβαρείς.

Στην προσπάθεια να αποκτήσει επαφή με τα κέντρα της Ευρώπης ο Έλλην, εφαρμόζοντας το σύστημα της σταυροδοσίας για την επιλογή των ευρωβουλευτών μας, προσομοιάσαμε την ευρωβουλή με τον αντίστοιχο κιτς διαγωνισμό τραγουδιού. Δεν εξηγείται διαφορετικά η πληθώρα τραγουδιστών, ηθοποιών, μουσικοσυνθετών και τηλεπαραθυρόπληκτων πολιτικολογούντων παραγόντων στα κομματικά ψηφοδέλτια.

Επιδιώκαμε αλήθεια την εφαρμογή της άμεσης δημοκρατίας στην πράξη, ή θέλαμε να ανατρέψουμε το status quo; Επιθυμούσαμε πράγματι να αλλάξουμε την υπάρχουσα κατάσταση, όπου ο εκάστοτε επικεφαλής πολιτικού οργανισμού διόριζε – επί της ουσίας- τους αρεστούς  στις Βρυξέλλες. Ή αλλοιώσαμε το σκηνικό για να περιορίσουμε τους εσωκομματικούς κλυδωνισμούς;

Οποια κι αν ήταν η πρόθεση το αποτέλεσμα μετράει. Κι αυτό που αντικρίζουμε άπαντες είναι ένας αγώνας δρόμου για τον προσεταιρισμό του επώνυμου. Ας είναι κι η οδοντίατρός τους (που λέει ο λόγος)!

Όμως οι εντυπώσεις της εκλογικής αναμέτρησης μπορεί να σβήσουν το βράδυ της 25^ης Μαϊου, αυτοί που θα εκλεγούν πάντως θα παραμείνουν εκπρόσωποί μας για περισσότερες από 1500 ημέρες. Μήπως άραγε διερωτήθηκε κανείς τι θα κάνουν όταν ανοίξουν την πόρτα της αίθουσας συνεδριάσεων στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο; Θα πιάσουν το μικρόφωνο και θα αρχίσουν τον αμανέ, γιατί από αυτό έβγαζαν το ψωμί τους τόσα χρόνια, ή μήπως θα επιχειρηματολογούν για την αναγκαιότητα της μείωσης των τιμών σε προϊόντα , ώστε να γίνει βιώσιμη η καθημερινότητα των κατοίκων της νοτίου Ευρώπης;

Αραγε είναι ρητορικό το ερώτημα, η ουσιαστικό;

Ένα είναι βέβαιο: Με τέτοιους εκκολαπτόμενους ευρωβουλευτές θα διασκεδάσουμε μέχρι δακρύων τους ευρωπαίους εταίρους μας !